Ο Άρης, όμως, είναι συναίσθημα. Καημός και ανεκπλήρωτα όνειρα. Είναι τα μάτια των παιδιών που σε κοιτάζουν με τον ίδιο τρόπο που κοιτούσες κι εσύ τους μεγαλύτερους, όταν ζούσες την εποχή της αθωότητας. Είναι η έμφυτη ελπίδα και άγνοια κινδύνου της νέας γενιάς. Οι διαπροσωπικές σχέσεις που δημιούργησες τόσα χρόνια. Στο γήπεδο, στα ταξίδια, στα βανάκια και στα πούλμαν. Οι φιλίες που είχαν αφορμή την ομάδα, αλλά σε ακολουθούν για μια ζωή. Οι ηθικοί δεσμοί που θα μας κρατούν ενωμένους για πάντα. Αυτό είναι ο Άρης. Γι’ αυτό θα μείνουμε και θα παλέψουμε. Το χρωστάμε στα παιδικά μας χρόνια και τα παιδιά μας…Μην ετοιμάζεστε, δεν πάμε πουθενά. http://www.sport24.gr/Columns/giannis-ioannidis/h_dikh_moy_synenteyksh_tupoy_gia_ton_arh.2419977.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου