Αλλά δεν είμαι και σίγουρος.
H ομάδα παίζει μπάλα στην Ριζούπολη με τον Απόλλωνα, την ίδια ώρα που ο Εθνικός υποδέχεται τον βάζελο και το πανιωνάκι παίζει Αιγάλεω.
Από βράδυ λέγαμε δεν θα μαζευτούμε στο σύνδεσμο και θα πάμε κατευθείαν στο γήπεδο.
Παίρνουμε με τον Πάρη λεωφορείο από Ανω Ν. Σμύνρη, για να πάμε στο σταθμό της Καλλιθέας να πάρουμε τον ηλεκτρικό.
Του λέω του Πάρη που φορούσε καπελάκι δεν το κρύβεις ρε φίλε.
Μπα μου λέει μη φοβάσαι.
Τότε στην Αθήνα στην Α’ Εθνική, στο ποδόσφαιρο μόνο, ήταν 7 ομάδες.!!!
Στην πλατεία της Νέας Σμύρνης μπαίνουν καμιά δεκαπενταριά άτομα χωρίς διακριτικά αλλά έκραζε από μακριά ότι ήταν πανιωνάκια.
Πήγαιναν προφανώς να πάρουν τον ηλεκτρικό να πάνε προς Πειραιά.
Βλέπουν το Πάρη με το καπέλο και αρχίζουν τις ερωτήσεις στυλ από πού είσαι κτλ. Ο Πάρης ήταν έξυπνος και πάντα με εξέπληττε θετικά με τις αντιδράσεις του.
Τους λέει λοιπόν, παιδιά στο ίδιο σχολείο πάμε, από την Νέα Σμύρνη είμαι και εγώ και πέρυσι που κινδύνευε ο Πανιώνιος είχαμε πάει όλοι να υποστηρίξουμε την ομάδα της γειτονιάς μας.
Αλλά ο ΑΡΗΣ είναι η αγάπη μου.
Τους άρεσε και μας αφήσανε στην ησυχία μας, μέχρι που σε άλλη στάση ανεβαίνουν και 5 - 6 ακόμα ένας εκ των οποίων όρμησε κατευθείαν στον Πάρη αλλά τον συγκράτησαν οι άλλοι και του μιλάγανε.
Έρχεται ένας από αυτούς που ανέβηκαν πρώτοι και λέει δώσε φίλε το καπελάκι γιατί το άτομο δεν είναι καλά και θα σε χτυπήσει και θα σου πάρει και το καπέλο.
Δεν γίνεται του λέει ο Πάρης και βάζει το καπέλο στο παντελόνι του πίσω.
Μας ορμάει μέσα στο λεωφορείο ο μπάσταρδος και τις φάγαμε, πιο πολλές ο Πάρης και του πήρανε και το καπέλο.
Κατεβαίνουμε και κατεβαίνουν και αυτοί χωρίς να έχουμε φθάσει στην στάση του σταθμού.
Άρχισαν να τρέχουν, τρέχαμε και εμείς αλλά δεν κυνηγούσαν εμάς, είχανε βρει 3 μόνους βάζελους που πήγαιναν να δουν την ομάδα τους με τον Εθνικό.
Τους τουλουμιάσανε για τα καλά και τους πήραν κασκόλ και καπέλα και πήγανε να περιμένουν το επόμενο λεωφορείο τα ζώα.
Δεν πέρασαν 5 λεπτά και βγαίνουν πάνω από 30 βάζελοι και όλοι μάχιμοι και τους κυνηγάγανε συστηματικά σε όλα τα στενά τις Καλλιθέας.
Μου λέει ο Πάρης πάμε να πάρουμε το καπελάκι μου.
Του λέω τρελός είσαι;
Χωρίς να μου απαντήσει πάει προς τα εκεί που ήταν ο τύπος που του είχε πάρει το καπέλο και τον ακολουθώ.
Έφαγε πολύ ξύλο το πανιωνάκι και όταν τελειώσανε οι βάζελοι μαζί του, πέφτει ο Πάρης πάνω του και τον ρώταγε για το καπελάκι.
Αυτός έλεγε δεν ξέρω το έχασα και τρώει από τον Πάρη ένα ξύλο που ήταν να τον λυπάσαι.
Ήταν κάτι βάζελοι και μας κοιτάζανε παράξενα…. Τους λέω το παιδί έχει προσωπικά με αυτόν γιατί του πήδησε την γκόμενα…. Καπελάκι δεν βρήκαμε και πάμε μετά από ώρα με τα πόδια στον σταθμό του Ταύρου να μπούμε από εκεί στον ηλεκτρικό να πάμε Ριζούπολη.
Ο Πάρης δεν ήταν καλά.
Είχε χάσει το καπελάκι που του το είχε δώσει αδελφός από επάνω και αυτά τα πράγματα τα έπαιρνε πολύ στραβά.
Επιπλέον τα χέρια του ήταν όλο κοψίματα και αίματα καθώς είχε γρονθοκοπήσει πολύ άσχημα το πανιωνάκι. (τη φάση την είχαν γράψει τότε και οι εφημερίδες).
Πάμε στο γήπεδο μπαίνουμε μέσα και είμαστε καμιά εικοσαριά στο πέταλο και πάνω από 200 σκορπισμένοι σε όλο το γήπεδο. (η οργάνωσή μας τότε ήταν προβληματική, γιατί υπήρχε μεγάλος φόβος.
Εγώ ήμουν της γνώμης ότι αν ήμασταν όλοι ενωμένοι, είχαμε καλύτερη πιθανότητα να αποφύγουμε η και να αντιμετωπίσουμε τις στραβές, αλλά η περισσότεροι δεν ήταν έτσι.) Λίγο πριν αρχίζει το ματς βλέπουμε έναν αδελφό (κασκόλ, καπελάκι κτλ) με πατερίτσες και γύψο να μπαίνει στο πέταλο.
Πάμε με τον Πάρη κάτω να τον βοηθήσουμε να ανέβει τα τσιμέντα της Ριζούπολης, και καταλάβαμε ότι ήταν από Θες/νίκη.
Μόνος του είχε έρθει ο τρελός με το τραίνο και αφού είχε βάλει το γύψο την προηγούμενη. !!!
Τα λέγαμε με τον αδελφό μετά τον βοηθήσαμε να πάει να πάρει το τραίνο για πίσω (ίσα – ίσα είχε τα εισιτήρια) και ήταν νηστικός όλη μέρα.
Στην Ομόνοια του πήραμε και έφαγε κάτι και έδωσε το καπελάκι του στον Πάρη που χάρηκε καθώς ήταν ίδιο με αυτό που του είχαν πάρει.
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΡΕΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου