Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΥΠΕΛΟΥ 28 - 6 - 70

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
28-6-70

Ο 15χρονος τοτε Αντωνακης μαζι με τον Γιαννη και τον Αγγελο-αδερφια-ανηφοριζουν προς Καυταντζογλειο! απο τις 4 ειμαστε εκει!
Κοσμος αρκετος αν και οι πορτες ανοιγουν στις 5!

Ανυπομονησια και σιγουρια μας διακατεχει στο φουλ! Το μονο που λιγο χαλαει την διαθεση μας ειναι οτι μας παιζει ο ΜΙχας! Σε ολα τα ματς που μας επαιξε μας εκανε να φευγουμε με σχιζοφρενιστικες τασεις!

Οταν ξεκινησε ο Αγωνας ημουν σιγουρος πως θα κερδιζαμε! ημασταν σιγουρα η καλυτερη ομαδα της Ελλαδος εκεινη την εποχη! Με παικτες εναν και εναν! Ολοι ξερετε για ποιους μιλαω!Ο παοκ ειχε μπει στον αγωνα .........χαμενος απο χερι! 

Ξεκινησε φοβισμενος και ετσι τελειωσε και το παιχνιδι! ουτε μια ευκαιρια δεν θυμαμαι να ειχε και αν δεν υπηρχε το πεναλτυ του μεγαλου-ξυσε τα αρχιδια σου-Κουδα ουτε καν θα μιλουσαμε για ντερμπυ! Πιο ντερμπυ ρε παιδια με τους.............ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΚΟΜΕΝΕΣ;


Τελος παντων στο 8ο λεπτο το τι καραμουζα επεσε δεν σχολιαζεται! εννοειται πως κροτιδες και καπνογονα και δεν ειχαν εφευρεθει ακομα! απλα μετα απο καθε γκολ μεναμε απο μαξιλαρακια-φελιζολ με 0.50 λεπτα-μιας και τα πετουσαμε στον αερα και μετα καθισιο στο τσιμεντο!


Ο Κεραμιδας με ενα σουτ ΚΕΡΑΜΙΔΑ μαμησε τους σμπαοκτσηδες και την δικη τους την κερκιδα!.-καλο μου ακουγεται! θα το κανω τραγουδι!
και ηρθε το 33!


Παρτε ενα πεναλτυ σε στυλ ΜΙΧΑ και ξαναμπειτε στο παιχνιδι,ηταν το σκεπτικο του μαλακα εικεινης της εποχης!


Ελα ομως που ο Αγγελος ειχε αλλη γνωμη!
Παει να κανει σουτ ο μπουμπης,περναει απο μπροστα του ο Αλαναρος.λεει κατι ο μιχας και ξαναπαιρνει φορα ο μπουμπης!


Ξανα ο Αγγελος κανει μια κινηση και γυριζει ο μπουμπης και δειχνει κατι του μιχα! ξανα μανα μια απο τα ιδια και καποια στιγμη σουταρει η λουλουκα και ο Χρηστιδης ουτε καν χρειαστηκε να επεμβει! παλι καλα που δεν ειχε μια ομπρελα μαζι του να κανει νυχτερινη ηλιοθεραπεια! μιλαμε για μονοτονο παιχνιδι!


Μαλιστα οποιος θυμαται απο αυτο τον αγωνα ξεκινησε το .......μερα ηρθες νυχτα φευγεις Τσακναντυ Τσακναντυ! χεχεχεχε


Κι ολα αυτα επειδη ξεκινησε φοβουμενος τα δικα μας αστερια με αμυντικη διαθεση την ομαδα του!
στο 37 ενας ηλιθιος πρεσβυωπας ακυρωνει την γκολαρα του Αλεκαρου σαν οφσαιντ ενω ενας παικτης τους ηταν μεσα στην εστια τους και ξυριζοταν! για τοσο μακακα μιλαμε!


Για να μην τα πολυλεω-κι αλλο ρε πουστη;-ολο το παιχνιδι κυλισε και για 10 χρονια ακομα να παιζαμε νικητες θα ημασταν εμεις!


Μεχρι να φτασουμε Παπαναστασιου το ΑΡΗΣ ΑΡΗΣ ΑΡΗΣ ακουγοταν στην κατερινη! Ισως και στην Λαρισα!


Καπου κοντα στο Ιπποκρατειο ηταν το φολκσβαγγεν ενος φιλου που μας πηγε εκει! ανεβαινω εγω ο ξυπνιος επανω στο καπω μαζι με δυο αλλους να συνεχισουμε το πανηγυρι,ελα ομως που αυτο τσουλουσε και ξαφνικα βρεθηκε η ροδα του μετα απο την κωλοτουμπα μου επανω απο το μπουτι μου! 


Πςςςς! σιγα μην εσκασα!


Διπλα ηταν το νοσοκομειο και πανω που το μπανταρισαν,ηρθε και ο γερος μου τραβαει και αυτος δυο σφαλιαρες-αν δεν ειχαμε κερδισει ακομα θα με βαραγε- και καπως ετσι τελειωσε η ομορφοτερη βραδυα της ζωης μου! ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

ΤΟ ΚΑΠΕΛΑΚΙ

Συνεχίζοντας τις ιστορίες μας από τα παλιά θυμήθηκα ένα περιστατικό που μάλλον ήταν το 1984, λίγο μετά την δημιουργία του συνδέσμου. 

Αλλά δεν είμαι και σίγουρος.

 H ομάδα παίζει μπάλα στην Ριζούπολη με τον Απόλλωνα, την ίδια ώρα που ο Εθνικός υποδέχεται τον βάζελο και το πανιωνάκι παίζει Αιγάλεω. 

Από βράδυ λέγαμε δεν θα μαζευτούμε στο σύνδεσμο και θα πάμε κατευθείαν στο γήπεδο.

 Παίρνουμε με τον Πάρη λεωφορείο από Ανω Ν. Σμύνρη, για να πάμε στο σταθμό της Καλλιθέας να πάρουμε τον ηλεκτρικό. 

Του λέω του Πάρη που φορούσε καπελάκι δεν το κρύβεις ρε φίλε. 

Μπα μου λέει μη φοβάσαι. 

Τότε στην Αθήνα στην Α’ Εθνική, στο ποδόσφαιρο μόνο, ήταν 7 ομάδες.!!!

 Στην πλατεία της Νέας Σμύρνης μπαίνουν καμιά δεκαπενταριά άτομα χωρίς διακριτικά αλλά έκραζε από μακριά ότι ήταν πανιωνάκια.

 Πήγαιναν προφανώς να πάρουν τον ηλεκτρικό να πάνε προς Πειραιά. 

Βλέπουν το Πάρη με το καπέλο και αρχίζουν τις ερωτήσεις στυλ από πού είσαι κτλ. Ο Πάρης ήταν έξυπνος και πάντα με εξέπληττε θετικά με τις αντιδράσεις του. 

Τους λέει λοιπόν, παιδιά στο ίδιο σχολείο πάμε, από την Νέα Σμύρνη είμαι και εγώ και πέρυσι που κινδύνευε ο Πανιώνιος είχαμε πάει όλοι να υποστηρίξουμε την ομάδα της γειτονιάς μας. 

Αλλά ο ΑΡΗΣ είναι η αγάπη μου. 

Τους άρεσε και μας αφήσανε στην ησυχία μας, μέχρι που σε άλλη στάση ανεβαίνουν και 5 - 6 ακόμα ένας εκ των οποίων όρμησε κατευθείαν στον Πάρη αλλά τον συγκράτησαν οι άλλοι και του μιλάγανε. 

Έρχεται ένας από αυτούς που ανέβηκαν πρώτοι και λέει δώσε φίλε το καπελάκι γιατί το άτομο δεν είναι καλά και θα σε χτυπήσει και θα σου πάρει και το καπέλο. 

Δεν γίνεται του λέει ο Πάρης και βάζει το καπέλο στο παντελόνι του πίσω. 

 Μας ορμάει μέσα στο λεωφορείο ο μπάσταρδος και τις φάγαμε, πιο πολλές ο Πάρης και του πήρανε και το καπέλο. 

Κατεβαίνουμε και κατεβαίνουν και αυτοί χωρίς να έχουμε φθάσει στην στάση του σταθμού. 

Άρχισαν να τρέχουν, τρέχαμε και εμείς αλλά δεν κυνηγούσαν εμάς, είχανε βρει 3 μόνους βάζελους που πήγαιναν να δουν την ομάδα τους με τον Εθνικό. 

Τους τουλουμιάσανε για τα καλά και τους πήραν κασκόλ και καπέλα και πήγανε να περιμένουν το επόμενο λεωφορείο τα ζώα. 

 Δεν πέρασαν 5 λεπτά και βγαίνουν πάνω από 30 βάζελοι και όλοι μάχιμοι και τους κυνηγάγανε συστηματικά σε όλα τα στενά τις Καλλιθέας. 

Μου λέει ο Πάρης πάμε να πάρουμε το καπελάκι μου. 

Του λέω τρελός είσαι;

 Χωρίς να μου απαντήσει πάει προς τα εκεί που ήταν ο τύπος που του είχε πάρει το καπέλο και τον ακολουθώ.

 Έφαγε πολύ ξύλο το πανιωνάκι και όταν τελειώσανε οι βάζελοι μαζί του, πέφτει ο Πάρης πάνω του και τον ρώταγε για το καπελάκι. 

Αυτός έλεγε δεν ξέρω το έχασα και τρώει από τον Πάρη ένα ξύλο που ήταν να τον λυπάσαι. 

Ήταν κάτι βάζελοι και μας κοιτάζανε παράξενα…. Τους λέω το παιδί έχει προσωπικά με αυτόν γιατί του πήδησε την γκόμενα…. Καπελάκι δεν βρήκαμε και πάμε μετά από ώρα με τα πόδια στον σταθμό του Ταύρου να μπούμε από εκεί στον ηλεκτρικό να πάμε Ριζούπολη.

 Ο Πάρης δεν ήταν καλά. 

Είχε χάσει το καπελάκι που του το είχε δώσει αδελφός από επάνω και αυτά τα πράγματα τα έπαιρνε πολύ στραβά. 

Επιπλέον τα χέρια του ήταν όλο κοψίματα και αίματα καθώς είχε γρονθοκοπήσει πολύ άσχημα το πανιωνάκι. (τη φάση την είχαν γράψει τότε και οι εφημερίδες). 

Πάμε στο γήπεδο μπαίνουμε μέσα και είμαστε καμιά εικοσαριά στο πέταλο και πάνω από 200 σκορπισμένοι σε όλο το γήπεδο. (η οργάνωσή μας τότε ήταν προβληματική, γιατί υπήρχε μεγάλος φόβος.

 Εγώ ήμουν της γνώμης ότι αν ήμασταν όλοι ενωμένοι, είχαμε καλύτερη πιθανότητα να αποφύγουμε η και να αντιμετωπίσουμε τις στραβές, αλλά η περισσότεροι δεν ήταν έτσι.) Λίγο πριν αρχίζει το ματς βλέπουμε έναν αδελφό (κασκόλ, καπελάκι κτλ) με πατερίτσες και γύψο να μπαίνει στο πέταλο. 

Πάμε με τον Πάρη κάτω να τον βοηθήσουμε να ανέβει τα τσιμέντα της Ριζούπολης, και καταλάβαμε ότι ήταν από Θες/νίκη.

 Μόνος του είχε έρθει ο τρελός με το τραίνο και αφού είχε βάλει το γύψο την προηγούμενη. !!!

 Τα λέγαμε με τον αδελφό μετά τον βοηθήσαμε να πάει να πάρει το τραίνο για πίσω (ίσα – ίσα είχε τα εισιτήρια) και ήταν νηστικός όλη μέρα.

 Στην Ομόνοια του πήραμε και έφαγε κάτι και έδωσε το καπελάκι του στον Πάρη που χάρηκε καθώς ήταν ίδιο με αυτό που του είχαν πάρει.

 Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΡΕΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ