Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

AΡΕΙΑΝΑΡΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ

Αγαπητα αδερφια,
 θα σας πω εν συντομία κάποιες αλήθειες και πέρασέ τες και στους φίλους σου, αν θέλετε.

Μετρώ αρκετές δεκαετίες Αρειανός και βλέπω τους νεώτερους να αγωνιούν για την ομάδα και συγκινούμαι, αλλά και πονώ.

Ποιο άχρηστοι παράγοντες και σε πολλές περιπτώσεις και οπαδοί από τους Αρειανούς δεν νομίζω να υπάρχουν στην Ελλάδα.

Αυτοί που αναλαμβάνουν τις τύχες της ομάδας εδώ και δεκαετίες είναι λίγοι αγνοί Αρειανοί, αλλά χωρίς οικονομική επιφάνεια και στη συντριπτική πλειψηφία λαμόγια και κλέφτες.

Αυτοί έχουν διώξει τον κόσμο από το γήπεδο.

Κάποια στιγμή πίστεψα ότι ο SUPER 3 φροντίζει για το καλό της ομάδας μαζεύοντας κόσμο, αλλά απογοητεύτηκα.

Ένας μεγαλοεπενδυτής ήρθε στον ΑΡΗ και, αφού τον λήστεψαν τα λαμόγια, οι οπαδοί αξίωναν να φύγει αυτός, αντί να ζητούν να διώξει τα λαμόγια.

Έναν μεγάλο Έλληνα ποδοσφαιριστή (έτοιμο, όχι να γίνει μεγάλος στον ΑΡΗ δεν πήραμε ΠΟΤΕ.

Οι της Τούμπας από την εποχή Κουιρουκιδη (δεκαετία του 50) έχουν να επιδείξουν και άλλες μεταγραφές διεθνών, όπως πχ. Κωστίκου, Σκαρτάδου, Βρύζα κλπ. παιχτών δηλαδή που τους ήθελαν οι του ΠΟΚ.

Ακόμα και ο Ηρακλής πήρε έναν Λάκη Παπαιωάννου.

Ένας σωστός λεφτάς δεν υπήρξε σε μας τόσα χρόνια!

Οι παλαίμαχοι είναι περιφρονημένοι από όλους, την ώρα που στην Τούμπα ακόμα και όσοι υπηρέτησαν τον δολοφόνο του Ελληνικού ποδοσφαίρου, που λέγεται ΠΟΚ, χαίρουν τιμών!!!

Ο αγνός λαός δεν αντιδρά.

Λαμόγια που έπρεπε να μην τολμούν να κυκλοφορούν στην πόλη, είναι οι μόνιμοι πελάτες άλλων λαμογίων, που λέγονται δημοσιογράφοι.

Όλοι οι υποψήφιοι επενδυτές, μόλις πάρουν πληροφορίες τι εστί ΑΡΗΣ, φεύγουν.

Κάθε ένας, που θέλει να διαφημιστεί τζάμπα, λέει πως επενδύει στον ΑΡΗ.

Η ΚΜΑ άλλη τροχοπέδη. Ξεφτίλα και άγιος ο Θεός.

Όλος ο κόσμος είναι τρελαμένος μ' αυτά που βλέπει και δεν ξέρω που θα φτάσουμε.

Τι να πρωτοπώ σε λίγες γραμμές; Βιβλίο ολόκληρο μπορώ να γράψω με τα όσα είδα και έζησα με τον ΑΡΗ.

Ο κόσμος πρέπει να αντιδράσει, όχι βρίζοντας, γιατί έτσι τους θεωρούν αλήτες και τα λαμόγια ενισχύονται, αλλά με άλλους δυναμικούς τρόπους.

Έξω οι κλέφτες.
  

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΜΟΥΦΤΟΓΛΟΥ

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΜΟΥ;


Που είναι ο Άρης μου;
 Είναι λοιπόν ένας ταλαιπωρημένος άνθρωπος κάπου στα χαώδη μονοπάτια του ήρεμου κόσμου μας. Ψάχνει να βρει τον Άρη.
 Ρωτάει δεξιά, ρωτάει αριστερά με περιέργεια. «Που είναι ο Άρης μου, που είναι τα ιδανικά μου; Οι εκδρομές και οι κερκίδες; Τα χαρούμενα πρόσωπα;» Ορισμένοι τον πλησιάζουν,τον έχουν για τρελό.

«Χάθηκε εδώ και μήνες. Μα εσύ ξένε γιατί τον αναζητάς; Μήπως δεν ξέρεις ότι τους Θεούς τους απομακρύνει από εδώ η αλαζονία των ανθρώπων;» Ναι,τους είπε,γι αυτό και οι Θεοί μας χάθηκαν. Μα ξέρετε, η αγάπη του ανθρώπου τους επαναφέρει στους θρόνους τους. «Πάνε τα μεγαλεία του Άρη φίλε. Οι ένδοξες στιγμές, οι τελικοί του, τα γούστα του, οι πορείες του στην Ευρώπη. Δεν τα ‘μαθες; Έπεσε κατηγορία. Ποια αγάπη και ποιοι θρόνοι;» Ο ξένος έφυγε μουτρωμένος.

 Παρατήρησε ότι ενώ τριγύρω του υπήρχαν Αρειανοί, δεν φορούσαν καν μπλούζες του Άρη, μόνο πένθιμες, μαύρες. Μα τι είναι αυτό που έφερε τον μέγιστο Άρη σε τέτοιο σημείο; Τι μπορεί να γκρέμισε τα κάστρα που με κόπο, χρήμα και ιδρώτα δημιουργήθηκαν; Τι μπορεί να διέλυσε τόσους αγώνες; Τι έκανε τόσα λιοντάρια που βρυχώνταν να σιωπήσουν; Αυτά σκεφτόταν ο ήρωάς μας.

 Τότε, σαν να ήξερε τις σκέψεις του, ένας από τον περίγυρο που τον ακολουθούσε, τον έφτασε και είπε: «Αδερφέ, έπεσε από μέσα το κάστρο. Κάποιοι δεν το ήθελαν, άλλοι το έβλεπαν σαν μαγαζάκι. Ίδιο το αποτέλεσμα. Καταστροφή. Που ακούστηκε ο Άρης στην τελευταία θέση; Έτσι κανονίστηκε όμως μάλλον.» Αχ, καλά λέει ο σοφός ότι τα δυνατά φρούρια πέφτουν από μέσα.

 Ελπίζω τουλάχιστον να μην παραδόθηκε, μα να κατελήφθη. Κι όμως, παραδόθηκε κανονικά στις ορέξεις των αρπακτικών. Έγινε τροφή για τους γύπες που αλώνιζαν καιρό τώρα τριγύρω του. Περίμεναν το πτώμα του και το τσιμπούσαν για να τραφούν μια ώρα αρχύτερα. Ακόμα τους ακούω, λυσσασμένοι να χαίρονται που ο Άρης εξαφανίστηκε από το μόνο μέρος όπου ανήκει, την πρώτη κατηγορία. Κι ακόμα συνεχίζουν, για να μην τον βλέπω!

 Στα χαμένα ένας λαός, μια λαχτάρα, μια καψούρα.
 Δυστυχώς.
 Στα χαμένα ο Άρης μας κι εμείς τον ψάχνουμε μέσα από βίντεο και περασμένες επιτυχίες.
 Χάθηκε κάπου μέσα σε αίθουσες φαρδιές, σε συζητήσεις παραγόντων.
Χάθηκε κάπου στους οπαδικούς συγχρωτισμούς και στα λόγια.
 Μα στην ψυχή μας θα ναι πάντα ζωντανός.
 Οι Θεοί δεν πεθαίνουν ποτέ.

 Γι αυτό οι γύπες τους κυνηγούν. Στην ουσία η δική τους μοίρα είναι ο Θάνατος. Δεν το αποδέχονται όμως, γι αυτό ο Άρης κυνηγήθηκε.
 Τώρα πια, με ένα πληγωμένο «Εγώ» ο Άρης μεταμορφώνεται σε έναν «κανένα», λόγω της ύβρεως των τιποτένιων.
 Μα έχει δίπλα του χιλιάδες ψυχές, χιλιάδες φλόγες να σιγοκαίνε, έστω και κρυφά.
 Αυτές υπήρχαν πάντα και πάντα τον κρατούσαν ζωντανό.
 Γι αυτό μένει ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
 Οι Θεοί ζουν μέσα στις Θερμοπύλες και τους φύλακές των.

 Όταν επανέλθει ο Άρης λοιπόν, η αληθής νέμεσις θα δεσπόζει, σαν πανεπόπτης και θα φωτίζει όπως πάντοτε αυτήν την σάπια γη.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΑΙΜΩΝ