ΑΡΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2 - 1 Όταν δεν φοβάσαι το παιχνίδι και παίζεις αποκλειστικά και μόνο για τη νίκη, τότε μπορείς να κάνεις αυτό που έκανε ο ΑΡΗΣ και να κερδίσει με ευκολία τον ολυμπιακό.
Όταν λέω με ευκολία εννοώ ότι ο ολυμπιακός, αν η διαιτησία δεν έκλεινε τα μάτια σε τρεις κραυγαλέες περιπτώσεις, έπρεπε να φύγει με τουλάχιστον τέσσερα γκολ.
Ο παθητικός ΑΡΗΣ είναι που κάνει ζημιά στον εαυτό του.
Αυτό που διέκρινα και μου άρεσε παρά πολύ είναι ότι η ομάδα, αυτή τη φορά, δεν τραβήχτηκε πίσω για να κρατήσει το 1-0.
Αντιθέτως και προς έκπληξη σχεδόν όλων μας, βγήκε μπροστά και αναζήτησε το τελείωμα του παιχνιδιού αλλά δυστυχώς αυτό δεν έγινε νωρίς διότι δεν ήθελε ο διαιτητής.
Ο Πάλμα λίρα εκατό με τη γκολάρα που έβαλε και ο Νταμπό ήταν αυτοί ξεχώρισα ιδιαίτερα.
Ο Καμαρά σταθερή αξία, μαχητής, αν και έπρεπε αυτός που τον μάρκαρε να βγεί από το πρώτο ημίχρονο με δεύτερη κίτρινη.
Ο Νταρίντα σταθερή αξία.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω πως ο τρόπος με τον οποίο κερδίσαμε το παιχνίδι ήταν τόσο απλός και εύκολος, που διερωτώμαι μερικές φορές γιατί κάνουμε τα εύκολα δύσκολα.
Στο παιχνίδι αυτό μάλιστα, ο ολυμπιακός έπαιζε την όποια τελευταία ελπίδα του για πρωτάθλημα αλλά ακόμη και για τη δεύτερη θέση.
Ο ΑΡΗΣ επαιξε απλώς για την αξιοπρέπειά του και αυτό έκανε.
Νομίζω θα δούμε άλλο έργο μετά από αυτή τη νίκη με μια ψυχολογία στα ύψη.
Για την ιστορια οι συνθεσεις των δυο ομαδων ηταν οι εξης:
Ο ΑΡΗΣ στο κρισιμότερο, υπό τις περιστάσεις παιχνίδι της χρονιάς, πήρε αυτό που ήθελε και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση.
Μέσα στο γήπεδο το πρώτο ημίχρονο, δεν υπήρχε ομάδα βόλος, με τον ΑΡΗ να δείχνει ότι μπορεί να φύγει και μάλιστα εύκολα με τους τρεις βαθμούς, κλειδώνοντας στην ουσία μια διαφορά τεσσάρων βαθμών από τον ανταγωνιστή του για την έξοδο στην Ευρώπη.
Παίζοντας σωστά και ισορροπημένα δεν κινδύνευσε και έδειχνε πλήρη κυριαρχία στον αγωνιστικό χώρο.
Στο δεύτερο ημίχρονο και ανεξήγητα, επέστρεψε στη γνωστή οπισθοχώρηση δίνοντας χώρο στον αντίπαλο με σκοπό, ίσως, να χτυπήσει στην αντεπίθεση.
Ευτυχώς, αυτή τη φορά δεν πλήρωσε και του βγήκε, κάνοντας μάλιστα ένα πολύ δύσκολο απόγευμα να μοιάζει πολύ εύκολο.
Μελανά σημεία η περίεργη συμπεριφορά του Πάλμα ο οποίος θα μπορούσε να δώσει το χέρι στον Καμάτσο που τον αντικατέστησε αντί να δείχνει εκνευρισμένος όπως βεβαίως και το γεγονός ότι αν θα συνεχίσει να παίζει στην ομάδα, πρέπει να γίνει λίγο πιο ομαδικός.
Από κει και πέρα η πάσα του εμπακατά και το τελείωμα καμαρά ήταν όλα τα λεφτά στο παιχνίδι.
Ο Νταριντα σταθερή αξία.
Για την ιστορια οι συνθεσεις των δυο ομαδωνηταν οι εξης: