Μνημοσυνα κανουν μονο στους νεκρους, και οσο ζουμε, και υπαρχουν οι μαθηματικες ελπιδες, θα παλευουμε για αυτες, δυσκολος ο αγωνας της αγωνιστικης μας σωτηριας, γεματος με αγκαθια και εμποδια, αλλα και τις οικονομικης μας επιβιωσης, μιας και τα νουμερα, με τα τωρινα δεδομενα, δεν βγαινουν οσες αλχημειες και αν κανουν οι νυν,οι τεως, και οι υποψηφιοι νεοι χαλιφιδες της λαικης βασης, οπως εχουν ονομασει αυτο το εκτρωμα,που προσπαθει να ριξει την ομαδα,για να κρυψει τα αισχη και τα εγκληματα που εχουν διαπραξει την τελευταια οκταετια.
Σκετος γολγοθας, οχι στρωμενος με ροδοπεταλα, δυσβατος αυτος ο δρομος της λυτρωσης μας, ο Θεος μας πληγωμενος,ματωμενος,χλευαζετε απο τους γυρω του,επειδη καποιοι τυχοδιωκτες εμποροι ελπιδας και ψευδαισθησεων, εκ των εσω, συνεχιζουν να λυμαινονται, αλλα και να σχεδιαζουν οι επιδοξοι συνεχιστες του το κορμι του αδιαφοροντας,για τις χιλιαδες Αρειανες ψυχες, που χθες δακρυζανε στο πεδιο της μαχης.
Πολλοι και οχι αδικα, μας θεωρουν κλινικα νεκρους,με το σωληνακι της μηχανικης υποστηριξης,να μας κραταει ακομη στην ζωη, η λογικη αυτο δειχνει, αλλα ο ΑΡΗΣ μας αδερφια, ειναι περαν καθε λογικης,σε πολλους ηδη εχει κλεισει το φως στο τουνελ,και το κυριοτερο δεν μπορουν να διακρινουν με οσα βλεπουν,τι θα ειναι αυτο, που θα μας λυτρωσει απο αυτο το μαρτυριο, που βιωνουμε την φετινη χρονια, ακομη και εγω, που βλεπω την λογικη των πραγματων οπως ολοι εμας, δεν μπορω να το δεχτω οτι τελειωσαμε,δεν μπορω να το δεχτω, οτι παραδωσαμε ψυχη και σωμα, δεν μπορω να δεχτω οτι, θα ζαναζησουμε εφιαλτικες στιγμες του εφιαλτικου παρελθοντος.
Το καντηλακι του Θεου το πολεμου ειναι ακομη αναμμενο,η φλογα μπορει να τρεμοσβηνει, αλλα δεν εχει σβησει ακομα, και δεν μπορει να σβησει ετσι αδοξα αμαχητι, επειδη το θελουν αυτοι που σπασανε τον κωδικα τιμης, τον ορκο που δωσαμε στον τελικο της Πατρας,αυτοι μπορει να τελειωσανε ο ΑΡΗΣ μας οχι, ειναι εδω πληγωμενος μεν βαρια,προδωμενος απο τους δηθεν αυλικους του, ετοιμος τις 3 τελευταιες αγωνιστικες που μενουν, να δωσει τις μαχες του εναντια σε ολους, με σκοπο να τις κερδισει, και να ξαναδωσει, στους πιστους του υπηρετες, που εχουν απομεινει στο πλευρο του, την χαρα, στο τελος αυτης της χρονιας, οτι οι μαχες κερδιζονται εκει που ο πολεμος φαινετε χαμενος, ειναι πολυ σκληρος για να πεθανει, απο λαβωματιες, και οργισμενος να παρει την εκδικηση του.
Εκανα πεντακοσια τοσα χιλιομετρα χθες για να βρεθω στο πλευρο του, ειδα και εζησα στιγμες, που θα μου μεινουν βαθια χαραγμενες στην ψυχη μου, μεχρι το τελος της ζωης μου, οταν κλεισανε τα φωτα της αυλαιας, ειδα την οργη της μαζας, που γαλουθηκε για να πιστευει σε οραματα ψευδαισθησεων, που ειχαν απο τους καθοδηγητες τους, θολωμενα μυαλα που που εψαχναν εξιλαστηρια θυματα, γεροντακια με ασπρα μαλλια, να δακρυζουν σαν μικρα παιδια, για αυτο που αγαπανε και λατρευουν, εδω και δεκαετιες, μικρα παιδια, Αρειανακια απο κουνια να ρωτανε γιατι μπαμπα, Αρειανους καθε ηλικιας να ραγιζουν οι καρδιες τους, κατηφεια,πικρα και απογοητευση,καθισμενος στην αδεια κερκιδα του ναου κρατησα τα δακρυα μου, παρακαλουσα τον Θεο να ειναι ενα ψεμα,ενοιωσα την ψυχη του, ειδα στα ματια του την λαμψη της ελπιδας,ειδα στο χαμογελο του, την δυναμη του να παλεψει μεχρι τελους, ειδα να σηκωνετε στα ποδια του,να παιρνει το σπαθι του και την ασπιδα του, και να μου λεει, ψηλα το κεφαλι. παμε να διεκδηκησουμε οτι μας ανηκει, η ραγισμενη μου καρδια, αμεσως οπλιστηκε με την χαρη του, κλεισαμε με εναν ορκο, στην μαχες που εχουν απομεινει, να βγουμε νικητες, και θα βγουμε.
Το Σαββατο στην μαχη του περιστεριου θα ειμαι εκει, η πανοπλια του, η σαρισα του,οχι μονο εγω αλλα και αλλοι μαχητες του Θεου, ετοιμοι να δωσουμε και την ψυχη μας για αυτον, η χρονια πρεπει να σωθει αγωνιστικα και θα σωθει, ειτε το θελουν καποιοι,ειτε οχι, περιμενω τα αδερφια απο ολα τα μερη της Ελλαδος να κιτρινισουν το πεταλο της μαχης, παμε να σωσουμε την χρονια,παμε να δωσουμε την μαχη μας, παμε να συμπαρασταθουμε στον μπροσταρη Θεο μας, παμε να παρουμε το τριποντο σαν λαφυρο της μαχης.
Για το χθεσινο αγωνα ενα μονο πραγμα θα πω, φανηκε οτι μερικοι δεν θελανε να παρουμε, το παιχνιδι, και δεν αναφερομε στο κατεστημενο της πιατσας, και ο νοων νοειτω.
