ΑΡΗΣ - ΠΑΟΚ 1 - 2
Χθες δεν κοιμηθηκε κανείς.
Η προσπάθεια ήταν να μην πανηγυρίσουν το πρωτάθλημα στο σπίτι μας.
Δεν τα καταφέραμε και επιβάλλεται, όπως και αν διαβάζεται αυτό που γράφω, να μείνουμε ως εδώ.
Στόχος, από την ημέρα που προκριθήκαμε στον τελικό, να κατακτήσουμε το τρόπαιο.
Αυτό γράφει ιστορία και όχι η αποκοπή ενός πρωταθλήματος από κάποιον.
Όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν πρόκειται να καταλάβει ποτέ τη σημασία που έχει ένα τρόπαιο όταν έχεις να το δεις εδώ και 54 χρόνια.
Θα πεθάνει μια γενιά και δεν θα το γευτεί αν δεν κάνουμε την υπέρβαση το Σάββατο.
Εκεί πρέπει να προσηλωθούμε, αυτός είναι ο πραγματικός μας στόχος και αυτόν πρέπει να κατακτήσουμε.
Όσο για το παιχνίδι, η τύχη και πάλι δεν ήταν με το μέρος μας.
Ο Μάντζιος φοβήθηκε να παίξει ανοικτά πιστεύοντας ότι το παιχνίδι θα κυλούσε στο ένα τέρμα.
Έτσι πήγαινε μέχρι το λάθος που έγινε το 0-1.
Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε τον πραγματικό ΑΡΗ που έπαιξε καλύτερα επειδή όμως ήταν υποχρεωμένος να το κάνει.
Ο τελικός είναι άλλο παιχνίδι.
Παίζουμε με έναν παναθηναϊκό που νομίζω τον έχουμε.
Για να τον έχουμε στα σίγουρα όμως και να πανηγυρίσουμε εμείς το Σάββατο πρέπει να αποβάλλουμε την τοξικότητα που προκαλεί το χθεσινό αποτέλεσμα.
Οι τίτλοι μένουν όχι οι αποκοπές πρωταθλημάτων, όσο κι αν μας πόνεσε.
