Δευτέρα 26 Αυγούστου 2019

ΚΑΤΑ VAR - ΒΑΡΩΝ



Ηθελα να περάσουν τουλάχιστον δύο 24ωρα για να μην κατηγοριοποιηθώ είτε σ’ αυτούς που θεωρούν ότι η ομάδα είναι ανύπαρκτη, είτε στους άλλους που θεωρούν ότι η ομάδα είναι άτυχη και θα στρώσει πολύ σύντομα.
Με καθαρή σκέψη λοιπόν, βλέποντας και ακούοντας κριτικές, σχόλια και απόψεις, είδα τα πράγματα καθαρά ρεαλιστικά, με αριθμούς και χωρίς συναίσθημα, το οποίο είναι σχεδόν πάντα και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, κακός σύμβουλος.
Τα δεδομένα λοιπόν, μιλούν μόνα τους.

Κανά δυο δοκάρια τρία τέσσερα τετ α τετ ένα χαμένο πέναλτι και καμιά 15ρια τελικές δεν τα λες και λίγες ευκαιρίες.

Αυτοί που βλέπουν μισοάδειο το ποτήρι και μιλούν για ανικανότητα πρέπει πρώτα να εξηγήσουν το σημαίνει ανικανότητα.

Η κεφαλιά του Ιντέγιε πχ η οποία δεν έγινε ποτέ, διότι υπήρξε τράβηγμα φανέλας και πέναλτι που δεν δόθηκε ποτέ; Θα δικαιολογούσα τον χαρακτηρισμό ‘’άνευρη’’ ομάδα.

Σε καμία περίπτωση όμως, θα δικαιολογούσα χαρακτηρισμούς όπως ‘’δε μπορούν’’ είναι ‘’άμπαλοι’’ κλπ.

Τα δοκάρια είναι μέρος της εστίας και ασφαλώς μέσα στο παιχνίδι και νομίζω ότι είναι αχρείαστο να αναλύσω το γνωστό, ‘’δοκάρι και μέσα ήρωας’’, ‘’δοκάρι και έξω άχρηστος’’.
Δεν θα διαφωνήσω με αυτούς που υποστηρίζουν ότι η ομάδα θέλει δουλειά, θα προσθέσω μάλιστα, ότι θέλει πολύ δουλειά.

Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι είναι ανύπαρκτη, όσο και αν μας συνεπαίρνει το κακό αποτέλεσμα, διότι μόνο κακό αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια ισοπαλία με τον ΟΦΗ.

Απλώς θα γυρίσω το νόμισμα ανάποδα και θα ρωτήσω πρώτα τον εαυτό μου.

Τι θα γινότα αν οι υπεύθυνοι του VAR έδιναν το πέναλτι στο 90;

Η απάντηση νομίζω θα ήταν απλή.

Θα κερδίζαμε με 2-1 με δύο δοκάρια και ένα χαμένο πέναλτι.

Κάτι δηλαδή σαν υπερομάδα.

Και αυτό όμως, θα ήταν λάθος.

Ο ΑΡΗΣ έχει πολλά χρόνια που έχασε το dna της ομάδας που λέει ‘’μπαίνω στον αγωνιστικό χώρο και σε σκοτώνω ‘’.

Πρέπει να ξαναβρεί ή καλύτερα να το επανακτήσει.

Αυτό γίνεται με δύο τρόπους.

Πολύ δουλειά εντός αγωνιστικού χώρου.

Πρέπει να νιώθουν την πίεση και να παίζουν τελικό σε όλα τα παιχνίδια.

Από την άλλη εμείς πρέπει να τους κάνουμε να νιώθουν ΑΡΗΣ και ασφαλώς δεν πρέπει να είναι στο απυρόβλητο.

Δηλαδή, χειροκρότημα εκεί που πρέπει και κράξιμο επίσης εκεί που πρέπει.
Η ομάδα εκτιμώ ότι θα βρει τα πατήματά της, χρειάζεται όμως, υπομονή και στήριξη.

Την υπομονή σαν λαός την έχουμε αποκτήσει και ‘’δουλέψει’’ πολλά και δύσκολα χρόνια, την στήριξη την θεωρώ δεδομένη παρά το ‘’στράβωμα’’ της 1ης αγωνιστικής.
Επίσης εκεί στο VAR ότι και να κάνετε δεν θα μας νικήσετε ούτε θα μας πτοήσετε.

Ολη η Ελλάδα κατέγραψε το πρώτο ξεγύμνωμα σας και είμαι βέβαιος ότι δεν θα επαναληφθεί…Και η διοίκηση όμως δεν πρέπει να μείνει μόνο στις ανακοινώσεις.

Αυτά τα πράγματα χρειάζονται και μερικά εξωαγωνιστικά θεματάκια.

Ετσι για την αλητεία που λένε...

Για την ιστορια οι συνθεσεις των δυο ομαδων ηταν οι εξης:

Άρης (Σάββας Παντελίδης): Έμαν, Σούντγκρεν, Ρόουζ, Δεληζήσης, Κόρχουτ, Σάσα, Ματίγια, Μαρτίνες (63’ Λάρσον), Φετφατζίδης (81’ Τόνσο), Ντιγκινί (87’ Γιουνές), Ιντέγε.
ΟΦΗ (Γιώργος Σίμος): Σωτηρίου, Γιαννούλης, Κοροβέσης, Σεμέντο (70’ Σασί), Μεγιάδο, Ναμπί (81’ Σακόρ), Μάνος, Τσιλιανίδης, Νέιρα (89’ Μπράουν), Νάστος, Μαρινάκης.