Απίστευτη είναι η ευφορία που επικρατεί στις τάξεις των οπαδών του ΑΡΗ, με τα τελευταία αποκτήματα, να έχουν απογειώσει στην κυριολεξία τους οπαδούς που ονειρεύονται μεγάλα πράγματα.
Και πως να μην το κάνουν άλλωστε, αφού η μεθοδικότητα με την οποία εργάζεται η διοίκηση, κλείνοντας και ανακοινώνοντας ηχηρές μεταγραφές, έχει σκορπίσει άκρατο ενθουσιασμό.
Ο ενθουσιασμός αυτός όμως, δεν είναι πρόσκαιρος, έχει να κάνει με τη διάγνωση των οπαδών ότι στον σύλλογο επέστρεψε η σοβαρότητα που έλλειπε εδώ και πολλά χρόνια.
Οι πιο πιστοί οπαδοί στην Ελλάδα αλλά και οι πιο απαιτητικοί συνάμα, άρχισαν σιγά σιγά να ψελλίζουν λέξεις όπως πρωτάθλημα, κύπελλο.
Λέξεις, που ποτέ μα ποτέ, δεν θα έπρεπε να θεωρούνται τόσο απομακρυσμένες, από το DNA του οπαδού, του θεού του πολέμου.
Ολοι γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι μια ομάδα δεν χτίζεται από τη μια μέρα στην άλλη, με τις σωστές κινήσεις όμως, απλώς χρειάζεται πολύ λιγότερο χρόνο.
Γεγονός αποδεκτό και μη αμφισβητήσιμο.
Στον ΑΡΗ τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Το ειδικό βάρος του ονόματός του αλλά και η τρέλα των οπαδών του μπορούν να το καταφέρουν σε χρόνο μηδέν.
Το ερώτημα που τίθεται όμως, είναι αν το μεταγραφικό καλοκαιρινό ντελίριο των οπαδών του ΑΡΗ, μπορεί να οδηγήσει σε απτό αποτέλεσμα, δηλαδή σε μια μεγάλη ανοιξιάτικη χαρά, που δε μπορεί να είναι άλλη από έναν τίτλο.
Σας διαβεβαιώνω ότι μπορεί.
Αυτό, συνάγεται αβίαστα από τις δηλώσεις των νεοαποκτηθέντων, οι οποίοι δεν ήρθαν στην ομάδα μόνο για να παίξουν στην Ευρώπη.
Είναι όλοι τους πρωταθλητές, ή έκαναν πρωταθλητισμό με τις ομάδες που αγωνίζονταν.
Αρα γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν πρώτα από τον εαυτό τους και μετά από την ομάδα στην οποία υπέγραψαν.
Παίκτες όπως ο Brown Ideye, ο Daniel Sundgren, ο Lerin Duarte θέλουν τρόπαιο, φτιάχνονται με τη σκέψη αυτή και δεν δέχονται να χάνουν.
Δεν πλέκω το εγκώμιο κανενός διότι όλοι κρίνονται στο χορτάρι.
Έχουν όμως, αυτό που χρειάζεται περισσότερο απ’ όλα η ομάδα.
Τον πρωταθλητισμό μέσα τους.
Το μόνο που απομένει, είναι να τους αποδείξουμε και μείς, στο κάγκελο, ότι ο ΑΡΗΣ ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη ομάδα της Μακεδονίας.
ΥΓ:
Όταν το πιστέψουμε θα γίνει.
Θα το κάνουμε εμείς να γίνει.
Το ότι ενοχλεί ο ΑΡΗΣ είναι βέβαιο πέραν πάσης αμφιβολίας.
Αυτό όμως, μπορεί να το εκμεταλλευτεί πετυχαίνοντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα από ένα συνεχές αρνητικό γεγονός σε όλα τα πεδία.
Το αναφέρω αυτό, διότι μπορεί η λαϊκή ρήση να λέει ότι για κάθε καλό υπάρχει κάτι καλύτερο και για κάτι κακό υπάρχει κάτι χειρότερο, ωστόσο υπάρχει και κάτι άλλο.
Τίποτε δεν είναι άσπρο μαύρο.
Όταν λοιπόν κάποιοι, δέχονται πυρά πανταχόθεν και ασφαλώς καθοδηγούμενα και επί πληρωμής, τότε θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει ν’ αντιδράσουν.
Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι με πιο τρόπο και αν αυτός ο τρόπος μπορεί να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Για κάθε συμμαχία που δημιουργεί ένα ποδοσφαιρικό ‘’ στρατόπεδο’’, υπάρχει και ο νέος εχθρός, ή, αν θέλετε ο εν δυνάμει νέος εχθρός, του οποίου πλήττονται τα συμφέροντα.
Η διείσδυση του παοκ παντού, δεν σημαίνει ότι πρέπει να προβληματίσει τον ΑΡΗ στο βαθμό που ίσως γράφεται και συζητείται στα social media.
Η διαχείριση μιας κατάστασης, δύσκολης λόγω της ιδιαιτερότητάς της, πολλές φορές δε λύνεται με άμεσες κινήσεις αλλά, με υπομονετικά κτυπήματα.
Αυτό που εννοώ, είναι ότι πάντα υπάρχουν ευκαιρίες να ‘’χτυπήσει’’ κάποιος, αρκεί το χτύπημα να γίνει στον κατάλληλο χρόνο για να αποδειχθεί καίριο.
Ότι είχε να πάρει λοιπόν ο παοκ το πήρε, μάλλον του το δώσανε, όπως του το δώσανε και έφτασε ταβάνι.
Από δω και πέρα, όλη η Ελλάδα θ’ αρχίσει να απολαμβάνει την αποκαθήλωση ενός μιάσματος.
Όλη η Ελλάδα θ’ αρχίσει να βλέπει το ξεγύμνωμα μια ομάδας που με κυβερνητικό μανδύα αλώνιζε χωρίς αντίπαλο.
ΑΡΗΣ λοιπόν μπαίνει στην εξίσωση.
Με ποιον τρόπο;
Μαντέψτε… Ένας δυνατός ολυμπιακός, όπως φαίνεται ότι θα παρουσιαστεί στο νέο πρωτάθλημα και μια μέτρια αλλά πάντα υπολογίσιμη αεκ, μπορούν στη διαδικασία των play off να ‘’σπρώξουν’’ ή να απωθήσουν όποια ομάδα θέλουν αρκεί ο ΑΡΗΣ να βρίσκεται με απόκλιση το πιο πολύ 9 βαθμών από τον πρώτο του πρωταθλήματος, όποιος και αν είναι αυτός.
Σε περίπτωση λοιπόν που δεν είναι πρώτη μια από τις προαναφερθέντες ομάδες, ο ΑΡΗΣ, που ούτως ή άλλως καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς θα είναι μόνος εναντίον όλων, στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να βοηθηθεί χωρίς να το γνωρίζει.
Και η βοήθεια που μπορεί να του προσφερθεί είναι στη λογική του ‘’ Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου’’.
Σε περίπτωση λοιπόν, που τα play off, τα οποία είναι παιχνίδια πολύ διαφορετικά σε φιλοσοφία από αυτά του πρωταθλήματος, διότι μπορούν να κρίνουν το πρωτάθλημα, ο ΑΡΗΣ έχει καλή απόδοση, τότε αν πρόκειται οι δύο ομάδες Αθηνών και Πειραιώς να επιλέξουν ποιος τους συμφέρει να είναι πρωταθλητής, ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν.
Διαφορετικά θα γιγαντώσουν ένα έκτρωμα, που λυμαίνεται μια ολόκληρη πόλη και πολύ πιθανό να αρχίσει να λυμαίνεται και την Αθήνα και τον Πειραιά.
Μη βιαστείτε να πείτε γιατί αυτές οι ομάδες δεν έκαναν κάτι φέτος.
Διότι απλούστατα η χρονιά είχε τελειώσει σε εξωαγωνιστικό επίπεδο πριν αρχίσει με νταμπλούχο πριν την πρώτη σέντρα του πρωταθλήματος.
Ο ΑΡΗΣ θα συνεχίσει να είναι μόνος εναντίον όλων, όταν όμως η ομάδα που απ’ ότι φαίνεται θα είναι πολύ ανταγωνιστική παίξει αυτό που μπορεί χωρίς ατυχίες και οι φίλαθλοι στηρίξουν την προσπάθεια, μπορεί να έχουμε εκπλήξεις, πολλές εκπλήξεις με κερδισμένο τον ΑΡΗ.
Ενα γεμάτο γήπεδο με var και ηχητικό βιασμό μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα.
