Η ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΗ- ΤΟΡΟΝΤΟ

Απο τα εφηβικα μου χρονια ηθελα να ταξιδεψω στην αλλη πλευρα του ατλαντικου. Στο Καναδα συγκεγκριμενα, δεν ξερω γιατι εκει, ισως επειδη τον ακουγα απο μικρο παιδι να τον λενε οι μεγαλυτεροι σε ηλικια που ειχαν καποιον δικο τους εκει. Στα 18 μου εφτασα ενα βημα πριν κανω το ονειρο πραγματηκοτητα αλλα δεν πηρα την μεγαλη αποφαση να γινω μεταναστης, ακουγωντας την θεια μου που ειχε ερθει απο την Αμερικη, ζωντας εκει 30 χρονια λεγοντας μου δεν ξερεις τι σημαινει ξενητεια. Πιστευα οτι αυτο το ονειρο δεν θα γινει πραγματικοτητα, και να που τον Σεμπτεβρη του 2007  μου δοθηκε η ευκαιρια να γνωρισω την πολη που ονειρευομουνα, παντρευονταν ο κουνιαδος μου, που ζει μονιμα εκει μιας και η υπολοιποι οικογενεια επαναπατριστηκε. Επλεα σε πελαγη ευτυχιας. Μακρυνο ταξιδι, τουλαχιστον 10 με 12 ωρες αεροπορικως αναλογα τον καιρο. Και να που το ταξιδι ξεκιναει, ενας ολοκληρος μηνας να γυρισω αυτην την χωρα. Μετα απο ενα πολυωρο ταξιδι, φτασαμε επιτελους. Η πρωτες εντυπωσεις αριστες οπως τον φανταζομουνα. Μπαινοντας στο τζιπ για το σπιτι τα ματια μου παρολο την κουραση, στριφογυριζαν, γιατι δεν ηθελα να χασω τιποτα παρατηρωντας οτι υπηρχε γυρω μου, ουρανοξυστες, μεγαλοι δρομοι, τεραστια παρκα, μεγαλα εμπορικα κεντρα, συνθεταν τις πρωτες εντυπωσεις σε αυτην την πρωτη γνωριμια. Φτανοντας στο σπιτι μια μονοκατοικια στυλ μεζονετας μεσα σε ενα τεραστιο παρκο μας περιμενε, λιγο εξω απο το κεντρο της πολης, σε σπιτια σαν και αυτα που βλεπουμε στις χολυγουντιανες ταινιες. Απογειωθηκα, διπλα σου χιλιαδες σκιουρακια, να μαζευουν σαν μυρμηγκια την τροφη τους για τον δυσκολο χειμωνα που θα ερθει, ειδη πολυχρωμων πτηνων που δεν ειχα ξαναδει στην ζωη μου, και οι κλεφτες των απορριμματων τα λεγομενα ραγκουν, κατι πανεμορφα ζωακια σε μεγεθος μικρου κουταβιου με μεγαλα νυχια να τρυγυρνουν τα βραδυα, μεσα σε λιγες ωρες γνωρισα ηδη της δυο πλευρες της πολης. Το κεντρο της πολης μια τεραστια μεγαλουπολη γεματη ουρανοξυστες και λαμπερους φωτισμους με χιλιαδες φυλες της γης να την συνθετουν δεν εχει σε τιποτα να ζηλεψει  την πολυδιαφημισμενη ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Και απο την αλλη το προαστειο VICTORIA PARK, που νομιζες οτι βρισκοσουνα στον παραδεισο, με τοσο πρασινο, ησυχια, και γαληνη που επικρατουσε. Καθε μου μερα ηταν γεματη απο παραστασεις, σε αυτα που εβλεπα, αλλα και στον τροπο ζωης των κατοικων. Ηθελα να δω τους Ινδιανους, τους αυτοχθονες αυτης της γης, τους ειδα. τους θαυμασα, μα και στεναχωρηθηκα που οι Αγγλοσαξωνες τους εχουν στο περθωριο και το αλκοολ. Ειδα το CN TOWER, εναν απο τους ψηλοτερους πυργους της γης με 421 περιπου μετρα υψος σου προσφερε απιστευτη θεα βλεποντας εως την Αμερικη. Ειδα τους πασιγνωστους καταρακτες του ΝΙΑΓΑΡΑ, ενα μαγευτικο θεαμα, με χιλιαδες τουριστες απο ολο τον κοσμο, εφαγα λιχουδιες απο ολα τα μερη της γης, και γενικως χαρηκα την παραμονη μου εκει. Καποια στιγμη περασε απο το μυαλο μου, η σκεψη οτι επρεπε να ειχα κανει το βημα τοτε και να ερθω πιο νωρις, αλλα δεν πειραζει δεν μετανιωνω, ισως η ποιοτητα ζωης να ειναι καλυτερη, αλλα τον ηλιο δεν τον αλλαζω με τιποτα στην γη. Ειχε και τα αρνητικα της , δεν λεω και αυτη η χωρα οπως ολες αλλωστε, ο κοσμος πηγαινε σε απιστευτους ρυθμους, με μια λεξη στο στομα MONEY, πολλες μασωνικες στοες, καθολου επικοινωνια μεταξυ ανθρωπων, καταθλιψη, και μεγαλος αριθμος αυτοκτονιων. Η μονη οαση οι Ελληνες ομογενεις, που σας πληροφορω ειναι περισσοτερο Ελληνες απο εμας που ζουμε στην ΕΛΛΑΔΑ, που σπαγανε τον παγο σε αυτην την μεγαλουπολη. Τελικα αξιζε τον κοπο αυτο το ταξιδι, με γεμισε εμπειριες, παραστασεις, και συκρισεις με την χωρα μου, ειμαστε πολλα χρονια πισω σε θεματα οργανωσης, και ποιοτητας ζωης, παιδειας. Οταν εχετε την δυνατοτητα ταξιδεψτε και γνωριστε τον κοσμο εξω απο τον μικροκοσμο μας τα ωφελη που θα αποκομισεται πολλα θα σας βοηθουν να βλεπεται τα πραγματα απο αλλη οπτικη γωνια