Ζουμε στον μεσαιωνα του Αρη μας,διχως ιχνος αναγεννησης στην αβεβαιοτητα,το επαγγελματικο ποδοσφαιρο εξελισετε τρεχει με χιλια, και εμεις με ρυθμους χελωνας, χαμενοι στις συνιστωσες μας,βλεπουμε αυτο τον πυργο της βαβελ,με τις πολλες φωνες να διχαζετε, με σημαια του ο καθενας ποιος εκανε το λιγοτερο κακο, με ενα κοινο σημειο ολοι τους, το πανω απο ολα το προσωπικο εγω του καθενος μας,και σε δευτερη μοιρα,σχεδον στην ακρη τον Αρη μας.
Ο νεος αιωνας τις υπαρξης μας,μας βρισκει απροετοιμαστους να κανουμε τις βαθιες τομες, που θα χρειαστουν, για να αφαιρεθουν τα καρκινωματα απο το κορμι του,εθελοτυφλωντας πανω στα εγω μας,χαμενοι λοιπον, στα στενα ορια της πολης,αναμεσα σε καρτελες, και ενα σωρο αλλα ευτραπελα που μπορει να βαλει ο ανθρωπινος νους,διχασμενοι σε παραταξεις με μοναδικη προσφορα το απολυτο τιποτα,χωρις ενα οραμα ελπιδας και αναγεννησης μεσα απο τις σταχτες μας,βαδιζουμε στην πυρα, και ολα αυτα την αμεσως επομενη μερα,μετα την περιπετεια, της φετινης αγωνιστικης μας σωτηριας, αυτο βλεπω εγω αδερφια ενας ανθρωπος απλος φυσιν αισιοδοξος.
Αυτη δυστυχως ειναι η πικρη αληθεια, και αν δεν την δουμε καταματα, αξιολογοντας τα υπερ και τα κατα, υπερ του Αρη μας και μονο,επενδυωντας σε αλλες νοοτροπιες και σκεψεις,θα παραμενουμε παντα κατωτεροι τον προσδοκιων του Θεου του πολεμου,θα τρωμε τις σαρκες μας,και θα τον πληγωνουμε θανασιμα, καθε μερα και περισσοτερο,αυτο βλεπω αυτο νοιωθω, και το μοιραζομαι μαζι σας.
Τα παθηματα χιλιαδες,που δεν μας εγιναν μαθηματα, λαθη επι λαθων, ηθελημενα η μη,ονειρα ψευδαισθησεων θερινης νυχτος,λαγοι με πετραχιλια,φουμαρα με μεταξωτες κορδελες απαρτιζουν ολο το σκηνικο, που παιζετε στο παρασκηνιο της διακυβερνησης του Αρη μας,και τον εχουν οδηγησει στα προθυρα τις οικονομικης καταστροφης.
Πολυ δυσκολα θα αλλαξει η υπαρχουσα κατασταση,αν δεν αλλαξουμε μυαλα, οσοι βρισκομαστε στον περιγυρω του, ωφειλουμε να τον απεγκλωβισουμε απο την ομηρια του,και να δημιουργησουμε εναν γιγαντα ανταξιο των ιδρυτων του,ανταξιο της ιστοριας του, και του μεγαλειου του,να του δωσουμε την δυναμικη που του αρμοζει,και να τον φτασουμε στο απογειο της δοξας του.
Η τελευταια δεκαετια, πρεπει να μας διαδαξει πολλα,εαν θελουμε φυσικα να βρουμε τον δρομο μας,αν στην ουσια εχουμε αυτο σκοπο,να διδαχθουμε απο τα λαθη του παρελθοντος,ξετυλιγοντας το κουβαρι αυτο,θα δουμε ολα τα κακως κειμενα, θα βρουμε τους ηδη γνωστους ενοχους της σαπιλας, που μας εχουν οδηγησει στην κατασταση που βριακομαστε σημερα.
Πρεπει να βρουμε την ριζα του κακου,στα αιτια της μιζεριας μας,για να μπορεσουμε να ορθοποδησουμε, τους εχθρους μας τους ξερουμε,αυτο που ειναι δυσκολο να αντιμετωπισουμε, ειναι οι δικες μας συνιστωσες, που ειναι βαθια ριζωμενες στην αντιληψη του καθενος απο εμας, ο Αρης αργοπεθαινει αγωνιστικα ιδεολογικα,αναμεσα σε παραταξεις διαχωρισμου πελατειακου χαρακτηρα,αυτο ειναι το σκοταδι στο οποιο βρισκομαστε σημερα,αναζητωντας ενα μικρο φως στο τουνελ,για να βγουμε απο τα αδιεξοδα μας,ζουμε σε ενα ψεμα που εφευρισκετε διαρκως,και δεν αναζητουμε την αληθεια που βρισκετε μπροστα μας.
Κλεινοντας η αλλιως φτανοντας στον επιλογο,αυτων των σκεψεων,το πιο ευκολο εκ μερους μου θα ηταν να ευλογησω τα γεννια μας,να πω οτι δηθεν ταχα μου κατι αλλαξε, να πω για ανεμους αισιοδοξιας,για οραματα λαικης καταναλωσης,να πουλησω ελπιδα, να πω χιλια δυο που θα αρεζουν στην μαζα,και να κανω το κειμενο αρεστο στους πολλους,δεν θα το κανω, θα αρκεστω στο προβλημα, εμεις οι ιδιοι ειμαστε το προβλημα του Αρη, αλλα και ταυτοχρονα η λυση του.
Πλεον δεν πειθομαι απο κανεναν για τις προθεσεις του για τον Αρη,περιμενω καρτερικα και υπομενω,οτι ισως καπου, καποτε,κατι θα αλλαξει αυτην την μαυρη σελιδα της ιστορια μας,αυτη ειναι η δικια μου, και θελω να πιστευω η δικια σας ελπιδα,εως τοτε θα βρισκομαι διπλα του και μια ζωη μαζι του,εκει στα πεταλα της γης τραγουδωντας για το ονομα του.
ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου