ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ

 

 

0/5, 1 βαθμός, 5 βατά ματς. Στο ίδιο έργο θεατές φαίνεται να είμαστε και φέτος. Βρισκόμαστε στην Πέμπτη αγωνιστική και η εξέλιξη μόνο δραματική χαρακτηρίζεται. Από τη μια είχαμε τα μέλη που απάρτιζαν τις ενδεκάδες του Άρη να δείχνουν ότι θέλουν να διώξουν τον κύριο Χατζηνικολάου, από την άλλη είχαμε την ατυχία στον αγώνα με τον Λεβαδειακό. Τώρα διαιτησία, ατυχία, απειρία, όλα μας χτύπησαν την πόρτα. Βαρέθηκα, δεν ξέρω για εσάς. Είμαι 17 ετών και βαδίζω στην ενηλικίωση, έχω σιχαθεί αυτήν την νοσηρή κατάσταση όμως. Την πρώτη φορά που ο Άρης βρέθηκε στην δεύτερη επαγγελματική εθνική κατηγορία Ελλάδος, μόλις είχα γεννηθεί, δεν καταλάβαινα και πολλά πράγματα. Έμαθα να υποστηρίζω αυτήν την ομάδα με πάθος, μόνο εξαιτίας κουβεντών που άκουσα και εμπιστεύτηκα από πολύ μικρός. Για μια ιστορία που δεν την έζησα ούτε στο ελάχιστο, για ποδοσφαιριστές-σύμβολα, για ιδανικά που πρέσβευε η ομάδα. Ενώ όλα πήγαιναν καλά, έρχεται η δεύτερη φορά. Είμαι 8 ετών, στην αρκετά ανοιχτή κοινωνία του σχολείου της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν έσκυψα κεφάλι, για αυτά τα ιδανικά, για την ιστορία που βαθειά μέσα μου θεωρούσα ότι θα ξαναγραφόταν σύντομα. 8 ετών, πολλή αισιοδοξία είχαμε τότε και πολλή ταπείνωση δεχτήκαμε. Άνοδος με γκολ-χρονιά του Βελώνη, νέο ξεκίνημα. Καλές πορείες στο πρωτάθλημα, που βέβαια δεν ανταποκρίνονται στο μεγαλείο του Άρη, έξοδοι στην Ευρώπη, έπη (Σαραγόσα-Μαδρίτη), τελικοί… Πέρσι για λίγο γλυτώσαμε τον τρίτο υποβιβασμό. Τώρα τα πράγματα θυμίζουν άλλες εποχές. Βέροια-Άρης, καλώ τον κάθε αναγνώστη να σκεφτεί το πώς αισθανόταν μετά από εκείνον τον αγώνα. Κάπως έτσι πρέπει να είμαστε όλοι τώρα, κι ας το παίζουμε λίγο χαλαροί. Δεν πρόκειται με κανέναν τρόπο να κλαφτώ για όσα έγιναν. Η προσπάθεια συνεχίζεται και αυτό το βλέπουμε. Ο κόσμος δεν είναι καλά, ξενερώνει κάθε βδομάδα, ψάχνουμε όλοι μαζί τι φταίει και δεν το βρίσκουμε. Απλώς κάποιοι «θεσμοί» δείχνουν εδώ και χρόνια να μην αποδίδουν Έχουμε αυτήν την Κοινωνία Μελών Άρη ή παλαιότερα Λέσχη Φίλων Άρη, όπως θέλετε την χαρακτηρίζετε, που τόσα χρόνια όχι απλά δεν εκπροσωπεί αξίως τον κόσμο, αλλά τον προδίδει κιόλας. Μάλιστα, τον προδίδει. Έναν έλεγχο στις διοικήσεις δεν έχει κάνει, ούτε έχει ισχυρή άποψη ως μεγαλομέτοχος. Θα μου πείτε ότι είναι δημοκρατικές οι διαδικασίες και άλλα πολλά τέτοια ρομαντικά. Στην χώρα μας έχουμε πάθει τα πάνδεινα από αυτήν την «Δημοκρατία». Είναι η Δημοκρατία των λίγων, της κλίκας που πλουτίζει σε βάρος του λαού και τον στέλνει σαν πρόβατο στο σφαγείο και μάλιστα με μια εικονική ελεύθερη επιλογή. Ε αυτοί οι «Δημοκράτες» κρύβονται πίσω από προφάσεις, πίσω από δήθεν ανικανότητες, πίσω από δήθεν αδυναμίες. Όλα τα έχουν και δύναμη και ικανότητα, απλώς μπαίνει στη μέση το κέρδος. Το κέρδος είναι η καρέκλα, είναι ο ισχυρός λόγος που οδηγεί στην επανεκλογή τους. Είναι τα όσα χρήματα μπορούν να βγάλουν χωρίς να προσφέρουν ουσιαστικά στο πόστο τους. Αυτή η καρέκλα τους βοηθάει και εννοείται πως αν κάποιος θέλει να βοηθήσει, αν κάποιος θέλει να προσφέρει, τον διώχνουν. Υπερασπίζονται το δικαίωμα στο να βάζουν χέρι στα ταμεία και δε θέλουν την όποια επενδυτική -ή για τη χώρα απελευθερωτική από τα χρέη- κίνηση. Και επενδυτής να έρθει, κάποιοι που μπήκαν στα κοινά του Άρη με 50 ευρώ, θέλουν να μην έχει ενεργό ρόλο ή να μην παρουσιαστεί καν. Δεν προχωράμε έτσι όμως, έχουμε Σεπτέμβρη μήνα και δεν μπορούμε να βρούμε προφίλ αγωνιστικά, αλλά και εξωγηπεδικά. Κάτι πρέπει να αλλάξει φέτος, αλλιώς βάσει των δεδομένων πηγαίνουμε με τρομερά γρήγορο ρυθμό στην τρίτο υποβιβασμό μας. Και δε θα τον αντέξουν πολλοί.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΗ ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΙΔΗ