ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ 1990
Σήμερα οι οπαδικές ιστορίες θα ασχοληθούν με το μπάσκετ.Θα σας ταξιδέψω στον τελικό κυπέλλου μπάσκετ που έγινε στην Αθήνα με τον παοκ.Ήταν 21 Μαίου του 1990 μόλις είχαμε πάρει πάλι το πρωτάθλημα και περιμέναμε πως και πως να έρθει η μέρα του τελικού.Ήταν η πρώτη φορά που θα παίζαμε μαζί τους σε έναν τελικό μακριά από την Θεσσαλονίκη. Όλοι οι προηγούμενοι τελικοί είχαν γίνει στο Παλαί.
Επειδή το παιχνίδι όπως προανάφερα θα γινόταν στο ΣΕΦ θα ήταν δύσκολη η μετακίνηση των οπαδών.Οπότε η αστυνομία αποφάσισε να ταξιδέψουν τα πουλιά το βράδυ και εμείς να ταξιδέψουμε το επόμενο πρωί.
Το ραντεβού μας ήταν φυσικά στον θρυλικό τότε κεντρικό στην
Τσιμισκή 32Β στις 6 η ώρα το πρωί.
Φτάνοντας όμως τα ξημερώματα εκεί αντιμετωπίσαμε την πρώτη κρυάδα.
Είδαμε μόνο 3 λεωφορεία να περιμένουν!!!(συνολικά είμασταν 5...ενα ακόμα του ΣΦΑΧ και ενα ακόμα των ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΩΝ μου φαίνεται)
Δεν πιστεύαμε και εμείς οι ίδιοι αυτό που βλέπανε τα μάτια μας.Κατεβαίνοντας όμως την εθνική οδό είδαμε εκατοντάδες αυτοκίνητα με κασκόλ και με κόρνες να μας προσπερνάνε οπότε και εμείς πήραμε λίγο τα πάνω μας.
Μπαίνοντας όμως μέσα στην Αθήνα έρχεται ένα περιπολικό και μας σταματάει.Ρωτήσαμε για ποιον λόγο μας σταμάτησαν και αυτοί μας είπαν
για να μας πάνε στο γήπεδο!!!Και εμείς τους λέμε ''καλά μόνο με ένα περιπολικό θα μας πάτε στο γήπεδο?''Και η απάντηση τους ξέρετε ποια ήταν?''Νομίζαμε ότι δεν θα ερχόσασταν''.Σκεφτείτε πως μας έβλεπαν εκείνα τα χρόνια.Πλήρη απαξίωση.Με το που συνεχίζουμε την πορεία μας με τα λεωφορεία ξαφνικά βγαίνουν από πίσω μας περίπου 250 γαύροι με πυρσούς καδρόνια και πέτρες.Λέμε αμέσως στον οδηγό να ανοίξει τις πόρτες.Το περιπολικό μόλις είδε το τι θα επακολουθήσει εξαφανίστηκε.Tους κάνουμε αμέσως ντου και ερχόμαστε στα χέρια.
Από πάνω μας φεύγουν πυρσοί πέτρες.Κυριολεκτικά χαμός.Εμείς όμως δεν καταλαβαίναμε τίποτα αν και δεν είχαμε τίποτα στα χέρια.Αρχίσαμε να τους κυνηγάμε μέχρι που εκεί γίνεται το ανεπάντεχο.Τα λεωφορεία άρχισαν να φεύγουν και εμείς μόλις το αντιληφθήκαμε σταματήσαμε να κυνηγάμε τους γαύρους και προσπαθούσαμε να προλάβουμε τα λεωφορεία.Πίσω όμως από εμάς άρχισαν να τρέχουν οι γαύροι.
Τα 2 λεωφορεία εξαφανίστηκαν και ευτυχώς το τρίτο άρχιζε σιγά σιγά να μας μαζεύει εν κινήσει!!!Είχα μείνει πίσω με τους τελευταίους.
Δεν θυμάμαι πόση ώρα τρέχαμε.Ευτυχώς ο οδηγός αν και το λεωφορείο ήταν κατάμεστο εκείνος συνέχιζε να μας μαζεύει.Είχα μείνει τελευταίος.
Είχαν ανέβει όλοι και εγώ συνέχισα να κυνηγάω το λεωφορείο με τους γαύρους από πίσω μου.Δύο φορές το έφτασα αλλά εκείνο πάλι ξεκινούσε.
Την τρίτη φορά μόλις το έφτασα εκείνο πάλι ξαναξεκίνησε.Δεν άντεχα άλλο.Κατέρευσα.Ευτυχώς όμως στην στην πόρτα ήτανε ο Αντώνης (κοληταρι του κουκ....να είσαι καλά αδερφέ όπου και να βρίσκεσαι) και με τράβηξε από τα μαλιά και με έβαλε μέσα στο λεωφορείο.
Ήμουν ημιλιπόθυμος και τα αδέρφια άνοιξαν χώρο για να ξαπλώσω.
Μέσα στο λεωφορείο είμασταν 136 άτομα!!!!(ναι...καλά διαβάσατε).
Τρία λεωφορεία σε ένα!!!Βασικά ήμασταν 137 άτομα αλλά είχαμε ένα παιδί που είχε πρόβλημα με το πόδι του και κούτσανε και ευτυχώς πρόλαβε και κρύφτηκε.'Ηρθε μετά μόνος στο γήπεδο και μας βρήκε.
Αποφασίσαμε να πάμε κάπου για να έρθει η αστυνομία και να μας πάει στο γήπεδο.Φτάσαμε στο λιμάνι και από εκεί περνούσαν οι γαύροι με τα μηχανάκια και μας έψαχναν αλλά εμείς είμασταν τόσο τρελαμένοι που ορμούσαμε τους πάντες.
Τελικά ήρθε η αστυνομία και μας πήγε στο γήπεδο.Μέσα στο γήπεδο ολοι ήταν ΑΡΗΣ.Μόνο στο απέναντι διάζωμα υπήρχαν οι γύφτοι.
Το μοναδικό παρατράγουδο μέσα στο γήπεδο ήταν όταν ήρθαν καποιοι γαύροι στην κερκίδα μας και θέλανε να ενωθούμε για να την πέσουμε στους τούρκους αλλά και αυτοί έφυγαν με τις κλωτσιές.
Τελικό σκορ 75-62.Φυσικά κερδίσαμε.
Υ.Σ. Τον ακριβή αριθμό των ατόμων που μπήκαμε στο ενα λεωφορείο τον θυμάμαι γιατί είδαμε τις καταστάσεις.Μας έκανε τρομερή εντύπωση πως μπήκαμε τόσα άτομα σε ενα λεωφορείο.Τρομερή εκδρομή και δύσκολη.
Τεράστια εμπειρία.Ήταν ακόμα τα πρώτα χρόνια του Super-3.
Θα δίναμε ακόμα πολλές μάχες μέχρι να τον γιγαντώσουμε.
AΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου