Το μεγαλύτερο αγκάθι στα ομαδικά αθλήματα και, κυρίως, στο ποδόσφαιρο είναι η διαιτησία.
Η διαιτησία είναι μία μορφή απόδοσης δικαιοσύνης,αλλά, δυστυχώς,έχει καταστεί ένας διεφθαρμένος θεσμός,καλυπτόμενος ΠΛΗΡΩΣ από την πολιτεία και όλα τα θεσμικά όργανα.
Βλέπουμε στα γήπεδα να γίνονται τέρατα και σημεία,αλλά όλα αποδίδονται σε ανθρώπινο λάθος.
Φυσικά,όταν τα «ανθρώπινο λάθη» είναι πολλά και όλα σε βάρος της μιας από τις δυο αγωνιζόμενες ομάδες,ή όταν σε βάρος ορισμένων ομάδων απαγορεύονται τα «λάθη» διαχρονικά,ή όταν οι διαιτητές που ευνοούν κάποιες γνωστές ομάδες πάνε μπροστά,ενώ, αν κάνουν το φυσιολογικό λάθος να τις αδικήσουν,εξαφανίζονται,αν,αν αν, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι διαιτητές τα «πιάνουν».
Και είναι πολλοί οι τρόποι λαδώματος διαιτητών.
Πέραν του χρηματικού λαδώματος,το οποίο κανείς δεν μπορεί να αποδείξει,αφού στην προκειμένη περίπτωση δεν κόβεται απόδειξη,υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να δωροδοκηθεί ένας διαιτητής.
Αν δεν ευνοήσει τις γνωστές ομάδες,που βρίσκονται κατά καιρούς και εναλλάξ στα πράγματα,κατ’ αρχάς τίθεται στο περιθώριο και δεν διαιτητεύει πολλούς αγώνες,μέχρι που διαγράφεται.
Δεν προωθείται για διεθνής!!!
Ενώ έχουμε δει διαιτητές,που ενώ έπρεπε λόγω κακής διαιτησίας να πάνε στα σπίτια τους,να γίνονται διεθνείς!!!
Και το παράδοξο είναι,ότι πηγαίνουν πολύ καλά έξω,πράγμα που σημαίνει ότι τα εδώ λάθη τους δεν είναι και τόσο ανθρώπινα.
Άλλος τρόπος λαδώματος διαιτητών είναι η τακτοποίηση συγγενών τους σε δουλειές από επιχειρηματίες,οι οποίοι είναι ιδιοκτήτες,ή οπαδοί ομάδων,ή ακόμα και αυτών των ιδίων,όταν κρεμούν τη σφυρίχτρα και υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα.
Φυσικά,είναι πιθανόν να παίρνουν εντολές από τους ιθύνοντες την ομοσπονδία τους,οι οποίοι έχουν τα ίδια ωφελήματα από τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Άλλη εκδοχή,να σφυρίζουν φάλτσα οι διαιτητές σε αδιάφορους αγώνες λόγω στοιχήματος,εκδοχή με πολλά πλοκάμια…
Επίσης, ενδέχεται ο διαιτητής να σφάζει μια ομάδα,επειδή είναι οπαδός κάποιας ομάδας και τρέφει μίσος για μια άλλη,πχ. ένας ολυμπιακάκιας να σφάζει τον παναθηναϊκό,ή ένας παοκτσής τον Άρη κλπ.
Τέλος μπορεί να είναι σε διαρκές κυνηγητό μια ομάδα εκτός συστήματος,ή το αντίστροφο.
Φυσικά, μπορεί να γίνουν ένα σωρό συνδυασμοί με τα παραπάνω δεδομένα.
Όλα αυτά αποτελούν επτασφράγιστα μυστικά για όλους τους ιθύνοντες.
Τα συμφέροντα μεγάλα,οι αποδείξεις ελάχιστες και πολλές φορές εκτός χρόνου ( όταν πχ. μια ομάδα προσλαμβάνει υπάλληλο έναν πρώην διαιτητή,είναι δυνατόν να τιμωρηθεί αυτός διότι πριν πέντε χρόνια ευνόησε σκανδαλωδώς την συγκεκριμένη ομάδα;),όλα αποδίδονται σε ανθρώπινο λάθος από όλους,στις διάφορες εκπομπές ακούμε λόγια του αέρος χωρίς προτάσεις για βελτίωση της διαιτησίας, αλλά και τυχόν προτάσεις είναι αστείες,κανείς δεν τολμά να αλλάξει κάτι και… πάει λέγοντας.
Έχω ακούσει κατ’ ιδίαν τέρατα και σημεία από φίλους μου,πρώην διαιτητές, τα οποία δεν τολμούν να πουν δημόσια για πολλούς λόγους, όπως έλλειψη αποδείξεων,φιλίες με ιθύνοντες,κίνδυνος απόλυσης τακτοποιημένων συγγενών τους,προσδοκίες για κάποια θέση στα διοικητικά κλπ.
Και έχω γράψει πολλά επαναστατικά άρθρα σε τοπική εφημερίδα,τα οποία περιφρόνησαν ΟΛΟΙ.
Και όμως, είναι πολύ απλό να γίνει η διαιτησία τρόπος απονομής δικαιοσύνης και μάλιστα,χωρίς να κανένα πολιτικό,ή άλλο κόστος,πλην της ζημιάς που θα έχουν οι διαιτητές,τα αφεντικά τους,και αυτοί που ρεγουλάρουν το ποδόσφαιρο κυρίως.
Σε επόμενο άρθρο θα σας αναπτύξω μια ενδιαφέρουσα θεωρία,μήπως και κάποιοι έντιμοι διορθώσουν κάτι,για το καλό του αθλητισμού πρωτίστως.
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΜΟΥΦΤΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου