" ΚΥΡΙΑΚΉ ΣΤΟΥ ΧΑΡΊΛΑΟΥ "
Το νούμερο δέκα,η ίδια διαδρομή, από Βάρδαρη μέχρι Χαρίλαου.
Τοπος συνάντησης η κακόφημη πλατεία για όλους εμάς που μέναμε μακριά από την ανατολική πλευρά της πόλης.
Τέλη του εβδομήντα ήτανε , αρχές του ογδόντα, που τρέχαμε στην στάση να προλάβουμε το λεωφορείο για να πάμε στο γήπεδο των ονείρων μας .
Οι ετοιμασίες για την ιεροτελεστια έφταναν στην κορύφωση τους,η σημαία, το κασκόλ βγαλμένες από το παράθυρο με περηφάνια.
Οι φωνές και τα συνθήματα στο δρόμο .
Ο προορισμός γνωστός.
Ατελείωτος συνωστισμός, γιορτή τότε οι αγώνες , μεγάλη ομάδα, μεγάλοι παίκτες.
Στιγμες μοναδικές και αξέχαστες μαγικές, το τελείωμα της εβδομάδας οδηγούσε κατά ένα περίεργο τρόπο πάντα εκεί, να μπορέσουμε να ξαναδούμε τον Κουη, τον Ολε, τον Φοιρο, τον Παλα, τον Ζηνδρο, και όλη εκείνη την αξέχαστη παρέα.
Τα περιστέρια στην είσοδο,μαξιλαράκια και σαλεπι, να πετάξουμε τα χαρτάκια μόλις βγουν οι ήρωες της Κυριακής, στο σκεπαστρο του Καμπανη, θύρα τρία κάτω διάζωμα κάπου στριμογμενοι, μεγάλο πανηγύρι.
Θύμισες από μια άλλη ρομαντική εποχή, που δυστυχώς δεν υπάρχει πια.
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΩΤΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου