Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2019

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΠΙΟ....ΠΙΣΩ

ΝΠΣ ΒΟΛΟΣ - ΑΡΗΣ 1 - 0

Κανείς δεν περίμενε ότι ο ΑΡΗΣ θα έχανε με κατεβασμένα τα χέρια, από μια ομάδα που ιδρύθηκε πριν από δύο - τρία χρόνια, η οποία δεν έχει ούτε τα βασικά (γήπεδο και κόσμο).

Και όμως, η ομάδα που ονομάζεται ΑΡΗΣ, στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν εμφανίστηκε στον αγωνιστικό χώρο.

Οι παίκτες παντελώς αδιάφοροι, ο προπονητής να πειραματίζεται μπας και του βγει κάτι και ο κόσμος να φωνάζει.

Να φωνάζει όχι για τους αδιάφορους παίκτες, ούτε για τα αγωνιστικά πειράματα που έβλεπε.

Να φωνάζει ΑΡΗΣ.

Να λέει, ‘’που θα πάει ρε μαμώτο θα πάρει στροφές η ομάδα’’.

Και όμως, ούτε με την ανοχή της κερκίδας οι αδιάφοροι έδειξαν να συγκινούνται… Δεν ξέρω αν πρέπει να κακίσω τους πάντες.

Δυσκολεύομαι όμως, να βρω κάποιον για να μην το κάνω.

Η ανάλυση του αγώνα θα ήταν έγκλημα χωρίς τιμωρία για οποιονδήποτε είδε το χθεσινό παιχνίδι.

Η αναρχία που επικρατούσε εντός του αγωνιστικού χώρου ήταν εμφανής παντού.

Παίκτες του κέντρου να μην μπορούν να αλλάξουν μια μπαλιά.

Ίσως η τραγικότερη εμφάνιση μέχρι την … επόμενη.

Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών στο απίστευτο συνονθύλευμα που κλωτσούσε τη μπάλα κατά μπουλούκια όσο ταα παλιά τα χρόνια στις γειτονιές .

Πανικός πίσω γιούργια μπροστά.

Το ηλεκτροσόκ πρέπει να είναι πολύ δυνατό και δε γνωρίζω αν φτάνει μόνο η αλλαγή του προπονητή…. Στο γήπεδο χθες, ήταν μόνο οι οπαδοί της ομάδας.

Αυτοί που κάθε βδομάδα στηρίζουν την ομάδα στηρίζουν την Αρειανάρα.

Σχεδόν κάθε βδομάδα όμως, φεύγουν με ακόμα πιο έντονο τον προβληματισμό για το τι μέλλει γενέσθαι, εκτός βεβαίως από την πίκρα της ήττας, την οποία φαίνεται δυστυχώς συνήθισαν, χωρίς όμως, να μπορούν με τις φωνές τους ν’ αλλάξουν κάτι.

Αυτό που πρέπει να εκνευρίζει περισσότερο, είναι ότι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, αν τελικά η ομάδα κατάφερνε να ισοφαρίσει μπορεί θεωρείτο και επιτυχία.

Αυτό το συναίσθημα της χαρμολύπης είναι δυστυχώς το χειρότερο… Μπορεί να ονομαστεί και αυτομαστίγωμα, άτακτη οπισθοδρόμηση κλπ.

Αν με ρωτήσετε για τη θεραπεία και αν υπάρχει θα απαντήσω ασφαλώς και μπορεί να υπάρξει.

Με ένα δυνατό ηλεκτροσόκ, τιμωρίες εκεί που πρέπει, πάγκο εκεί που πρέπει, επιβράβευση μόνο εκεί που πρέπει και όλα αυτά χωρίς γκρίνια και μίρλα.

Δηλαδή , η διοίκηση να κάνει απλώς τη δουλειά της και ο κόσμος να εξακολουθεί να στηρίζει, που επίσης είναι η δουλειά του, όσο απογοητευμένος και αν είναι.

Με δραστικές αλλαγές μπορεί το ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΠΙΟ….ΠΙΣΩ να γίνουν τουλάχιστον βήμα σημειωτόν με προοπτικές.

Για την ιστορια οι συνθεσεις των δυο ομαδων ηταν οι εξης:

Βόλος (Χουάν Φεράντο): Γκαραβέλης, Λύρατζης, Φεράρι, Διαμαντής, Δημόπουλος, Τσοκάνης, Μπαλογιάννης, Ζοάο, Μουνίθ (81’ Μάντζης), Μυστακίδης (63’ Ηλιόπουλος), Γέντρισεκ (71’ Αουγκούστο).

Άρης (Σάββας Παντελίδης): Κουέστα, Σούντγκρεν, Δεληζήσης, Ρόουζ, Κόρχουτ, Σάσα, Ματίγια, Μανσίνι (57’ Λάρσον), Φετφατζίδης (80’ Γκάμα), Ντιγκινί, Ιντέγε (65’ Μαρτίνες).

Δεν υπάρχουν σχόλια: