Πνοη,πνοη,μαζι σου,μαγκια ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου, στο προηγουμενο αρθρο μας, μετα το παιχνιδι με τον Πανθρακικο ειχαμε σαν τιτλο μνημοσυνα κανουν μονο στους νεκρους,και δικαιωθηκαμε, ετυχε να κανω 500 τοσα χιλιομετρα, και να ζησω απο κοντα το τι επακολουθησε, μετα το παιχνιδι με την ομαδα της Κομοτηνης, εκει που μονος, στα κλειστα φωτα του Κλεανθης Βικελιδης,ειδα τον λαβωμενο Θεο του πολεμου, μεσα στο σκοταδι, να μου λεει ειμαι εδω ζωντανος, ετοιμος με ολους εσας του πιστους μαχητες μου,να δωσουμε τις μαχες για την σωτηρια μας.
Στο σαλπισμα του Θεου, ειμασταν ολοι εκει, αλλοι νοερα, αλλοι στο πεδιο της μαχης, ολοι ομως με μια ψυχη με μια καρδια, ασπιδα στο πλαι του,ικανη να συμπαρασυρει στο διαβα του, καθε εμποδιο και κινδυνο, οσοι δεν ειχαν την τυχη να βρεθουν στο γηπεδο του Περιστεριου, εχασαν την μοναδικη ευκαρια να ζησουν απο κοντα, αυτην την ασιγαστη φλογα, που διακατεχει την μοναδικοτητα, του να εισαι οπαδος του ΑΡΗ.
Τα συναισθηματα απεριγραπτα, ο παλμος της νικης, καθε λεπτο και πιο εντονος,εβλεπες τριγυρω σου,το συμπαν να συνομοτει υπερ σου, ακομη και οταν εμεινες με 10 παικτες, ελεω Στυλιαρα,στυλιαρι που θελει το κορμι σου,κορακα της συμφορας, Θεος του πολεμου και μαχητες ενα, μια γροθια απεναντι σε ενα κατεστημενο,που θελει το κεφαλι σου επι πινακι,μαχιμοι υποστηρικτες του Θεου με τις ιαχες τους καθ' ολη την διαρκεια του παιχνιδιου, να ζητουν την νικη, και να την παιρνουν νταηλικι, στελνοντας μας στα ουρανια, μεθυσι χαρας, με νεκταρ και αμβροσια για τον Θεο του πολεμου και τα παιδια του, αυτα τα παιδια ενος ανωτερου Θεου του ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Δεν μπορω να περιγραψω το τι ζησαμε, το μονο που μπορω να πω, ειναι οτι βλεποντας τα προσωπα ολων αυτων των παιδιων, στο πεταλο με την λαμψη νικης στα ματια τους,ημουν σιγουρος οτι αυτο το παιχνιδι δεν χανετε, οι ιαχες,ο παλμος, και η ψυχη, λειτουργησαν σαν ενεση ηθικου, στα ποδια των παικτων μας, που απο το βαρος της πιεσης του αποτελεσματος,ειχαν αγχωθει, τους μεταδωσανε την πιστη για την νικη,και στο γκολ, το τι επακολουθησε ειναι αδυνατον να περιγαφει μεσα σε λιγες αραδες, ηταν κατι το μοναδικο, κατι συγκλονιστικο,περαν καθε φαντασιας.
Μονοι μας πλεον, λαος και Θεος του πολεμου, δυο βηματα πριν την σωτηρια, αυτη η νικη ανηκει μονο στον λαο του, και σε κανεναν αλλο,αυτον που στα δυσκολα ειναι παντα στο πλευρο του, και δεν χρεωνετε σε κανενα προσωπο, και δηθεν Αρειαναρχες τις τελευταιας στιγμης,νυν και τεως, που με τα εγκληματα τους μας φερανε σε αυτο το σημειο, δυο βηματα ακομη που φανταζουν αιωνες,για να γιορτασουμε τα 100 μας χρονια με μεγαλοπρεπεια, δυο βηματα ακομη για να λυτρωθει ο Θεος μας, δυο βηματα ακομη και μετα να βαλουμε ενα τελος, στα φαντασματα του παρελθοντος, που γεμισαν πληγες στο κορμι του, ο επιλογος της απαιτησης του λαου του ΑΡΗ, με την ληξη του παιχνιδιου ηταν σαφης, ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ, μυνημα με πολλους αποδεκτες, συγχωροχαρτι σε κανεναν, που επαιξε εις βαρος της ομαδος της καρδιας μας.
Στο παιχνιδι με τον Αστερα, ολοι εκει, για την νικη σωτηριας, στο γηπεδο να μην πεφτει καρφιτσα, να ειναι ασφυκτικα γεματο, κρεμασμενοι ολοι σαν τσαμπια στα καγκελα,να μεταδωσουμε τον παλμο μας,πνοη,πνοη, μαζι του μεχρι την σωτηρια, λυτρωση για τις χιλιαδες ψυχες Αρειανων, που ζουν και αναπνεουν για αυτον τον τεραστιο συλλογο, υστατο δωρο στα αδερφια που μας κοιταν απο ψηλα,ενας νεος ορκος τιμης στον νεο αιωνα της ζωης του, απαραβιαστος πια σε οσους τον προδωσαν απο το 2004 και μετα.
ΑΡΗ ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου