"ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ"

 

Ας φανταστούμε μία ομάδα ανθρώπων, η οποία έχει μακρά ζωή και ιστορία. Η ιστορία αυτή είναι χαραγμένη στους γνωρίζοντες και περιλαμβάνει πολλά στοιχεία. Χιλιάδες έπη, επιτυχίες, αναγνωρίσεις, τιμές. Πάλη απέναντι στον σκοταδισμό και την Φεουδαρχία. Πόλεμος από όλο το σκοταδιστικό σύστημα. Πολλοί εχθροί. Υπήρχε όμως και επιμελημένη κάλυψη των κατορθωμάτων της από όσους καταγράφουν και διαδίδουν την ιστορία αυτή. Οι άνθρωποι όμως ήταν πολύ περήφανοι και ήθελαν να δώσουν φως. Ναι δέχτηκαν πόλεμο για αυτό το γεγονός από συστήματα, από άρματα, από ατομα που ζητούσαν να έχουν υποδουλωμένους τους πάντες και να μην αντιδρά κανείς. Μάχη φωτός με το σκοτάδι. Πολλές δολοπλοκίες στην πλάτη αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι δεν πολεμούσαν ποτέ με τον αντίπαλο ουσιαστικά, παρά μόνο με τις ιδέες τους. Το χρήμα ήταν άφθονο όμως και διέφθειρε υψηλά ισταμένους. Έτσι εκμεταλλεύτηκαν τις περιστάσεις και όχι μόνο απέκτησαν χρήματα για αυτούς, αλλά εκμεταλλεύτηκαν και αυτό από τρίτους παράλληλα. Οι άνθρωποι όμως που υποστήριζαν τα ιδανικά της ελευθερίας που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενοί τους δεν πολέμησαν παρά μόνο μπροστά στον κίνδυνο του κοινού καλού. Άλλωστε όπως είπαμε ήθελαν να περάσουν οι ιδέες τους με τον τρόπο που οι ίδιες όριζαν. Τα ιδανικά νικούν πολλές φορές στους πολέμους, αλλά οι νίκες αποβαίνουν κάποιες φορές Πύρρειες. Έτσι με πληγωμένα ιδανικά οι άνθρωποι συνέχιζαν. Παρόλα αυτά πλήθαιναν, έγιναν γνωστοί, μεγάλος ο αριθμός τους. Έπειτα ήρθε ένας πιο ισχυρός και γρήγορος πόλεμος, ενέκεν του εκσυγχρονισμού των όπλων. Αυτός ήταν πιο καταστρεπτικός, έφερε την πτώση. Κάποιοι λένε ότι έγινε καταλάθος ή από πρόθεση κάποιων από τους ανθρώπους να κερδίσουν εις βάρος των άλλων, αυτό όμως έχει λίγη σημασία. Έτσι ηρθε η ανοικοδόμηση. Περισσότεροι από πριν παραδόξως αλλά και πληγωμένοι οι άνθρωποι προσπάθησαν να την φέρουν. Αυτή τη φορά είπαν οι άνθρωποι "Ποτέ ξανά τα ίδια λάθη" Πολλά συγχωρέθηκαν αλλά όσοι τα έκαναν απομακρύνθηκαν. Όλα όδευαν προς τη νέα αρχή. Ξαφνικά τέθηκε η ιδέα να υπάρξει Δημοκρατία. "Χα, στην αρχαία Αθήνα δεν πέτυχε που ήταν όλοι δεμένοι, θα πετύχει σε ένα πιο διευρυμένο σύνολο ανθρώπων;" Αυτή η σκέψη δεν ήρθε στο μυαλό κανενός γιατί η Δημοκρατία ήταν αντίθετη προς τα προηγούμενα καθεστώτα. Έτσι αφέθηκε ανεξέλεγκτη. Πάλι το χρήμα έπαιξε το ρόλο του και ο πόλεμος έγινε πιο έντονος. Επιστρατεύτηκαν περισσότερο άτομα υψηλά ιστάμενα. Αυτή τη φορά όμως έπρεπε να καλυφτεί το έγκλημα, για να γίνουν όλα ήσυχα, όχι όπως παλαιότερα. Επιτυχίες πάλι, χτίστηκε ένα κάστρο γερό. Ο πόλεμος όμως ήταν από μέσα και όχι φανερός. Έτσι έφτασαν οι καταστάσεις να ναι τρομακτικά ίδιες με το παρελθόν. Μόνο που εδώ ουδείς το ήξερε από τους πολλούς, μόνο οι λίγοι επιλεγμένοι από τους πολλούς. Βρήκαν όλοι οι λίγοι δικαιολογίες, ήταν έτοιμες πριν ξεσπάσει η θύελλα. Μόλις ξέσπασε ήρθε το απόλυτο χάος. Δύσκολα καταλάβαινε κανείς τί γίνεται ακριβώς. Ανοργάνωτα όλα, στο έλεος της τύχης, η οποία όμως δεν χαρίστηκε σε κανέναν. Μόνο οι λίγοι σώθηκαν. "Ήρθε η ώρα για ακόμα μία ανοικοδόμηση." Είπαν οι πολλοί. Τα θεμέλια έτριζαν όμως και η κατάσταση συνεχίστηκε παρά την φαινομενική παλινόστηση. Τα ιδανικά είχαν κλονιστεί ήδη, τώρα ήρθε η ώρα να πέσουν. Ανάπτυξη 0, αντίθετα πλησίαζαν τον πάτο. Τη γλύτωσαν με εξωτερική βοήθεια οι πολλοί που αντέδρασαν πάλι, αλλά τώρα κι αυτή μοιάζει μακρυνή, αντίθετα οι δημαγωγοί συνεχίζουν το έργο τους. Χάος στο τετράγωνο τώρα, θλίψη παντού, ισοπέδωση, πενία, κι όμως κάποιοι από τους πολλούς που τα αντέχουν είναι ακόμα εδώ να παλεύουν για τα ιδανικά τους. Σας θυμίζει κάτι η ιστορία;

 ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΑΙΜΩΝ