Προσπαθω καθε αγωνιστικη που περναει,οσο πικρη η γλυκια και αν ειναι,οτι αποτελεσμα και να ερθει, θετικο η αρνητικο, να διατηρω την ψυχραιμια μου κατα κυριο λογο,να κοντρολαρω την υπομονη μου, και τα συναισθηματα μου, που εχουν φθασει στα ορια τους κατα δευτερον,αλλα το κυριοτερο, κρατω σαν κορη οφθαλμου την ελπιδα μου,που δεν ειναι αλλη απο την σωτηρια του ΑΡΗ μας,η ελπιδα λενε οι διαβασμενοι και μη, πεθαινει τελευταια,και δεν εχω λογω να μην τους πιστεψω,πειτε με ρομαντικο,πειτε με ονειροπαρμενο,χαρακτηριστε με οπως θελετε,δεν μου καιγετε καρφι,εγω τον Θεο μου δεν τον θαβω τοσο ευκολα,ουτε θα του κανω προωρες επιμνημοσυνες δεησεις, δεν θα γκρινιαξω,θα καταπιω τις οποιες πικρες μου, και οσο υπαρχει εστω και μαθηματικα αυτη η ελπιδα πως την λενε,θα πιστευω σε αυτην,θα παλευω για αυτην,και το ιδιο θα συνιστουσα να κανουμε ολοι μας αδερφια,για να κρατησουμε τον ΑΡΗ μας ζωντανο στην αρενα της σουπερ ληγκ,συνεχιζουμε μεχρι τελους τις μαχες μας,για να αποδειξουμε σε ολους οτι ο ΑΡΗΣ μας ειναι περαν καθε λογικης,ειναι ακομη ζωντανος,και θα παραμεινει, επειδη το γουσταρει η καρδια μας και η ψυχη μας,η στο τελος, τελος η μαγκια μας ρε αδερφε.
Αλλη μια αγωνιστικη περασε χωρις νικη,σχεδον ενας ολοκληρος γυρος, απο την τελευταια εαν θυμαμαι καλα,αλλη μια αγωνιστικη μες το αγχος και την αγωνια,στα ματια ολων μας, η κατασταση αυτη, δυο χρονια τωρα φανταζει μαρτυριο,ποναμε και αιμορραγουμε μαζι του, αυτος λαβωμενος απο τις μαχες ομως ,στεκετε ορθιος,με το ματι του να γυαλιζει,δεν τα παραταει, δεν καταθετει τα οπλα,δεν παραδινετε, μας δειχνει τον δρομο και καλει και εμας, να πραξουμε το ιδιο,μας ζηταει να σταθουμε διπλα του,και να πολεμησουμε στο πλευρο του,και αν ειναι να πεσουμε στην μαχη,τοτε ας πεσουμε μαζι του,περηφανοι και με το κεφαλι ψηλα,εχει μαθει να ειναι νικητης,εχουμε μαθει να ειμαστε νικητες, παμε λοιπον να διεκδικησουμε οτι μας αξιζει,και μας αξιζουν πολλα,παμε ολοι μαζι ενωμενοι να τα παρουμε.
Αλλος ενας ποντος στο σακουλι, απο την λασπομαχια στο Αγρινιο,που δεν ειναι αρκετος θα πεις,αλλα που ισως αποδειχθει πολυτιμος, λεω τωρα εγω,σε αυτην την παρανοια που ζουμε,το ταμειο γινετε παντα στο τελος,και ισως να αξιζει χρυσαφι,για να κρατησεις ομως το ονειρο και την ελπιδα ζωντανη,θελεις και νικες,και πρεπει να τις κανεις με τον οποιαδηποτε τροπο,τα ματς με νιονιο και ρεβανι,πρεπει να δωσουν 6 βαθμους,τα αν και οι υπολογισμοι πρεπει να γινουν 2 νικες,για να μετατρεψεις ετσι, την κολαση που ζουμε εδω και καποιες αγωνιστικες,σε προσωρινο παραδεισο επιβιωσης,τιποτα δεν εχει τελιωσει ακομη,εχε πιστη και στασου διπλα του,γινε το οπλο του για να υπαρχει και αυριο,και στο τελος αδερφε μου με το καλο,τα δακρυα τις λυπης που εχεις τωρα,θα γινουν δακρυα χαρας,ο ΑΡΗΣ της καρδιας μας,.θα σταθει ορθιος,και θα γιορτασουμε τα 100 του χρονια, με ολη τους την μεγαλοπρεπεια.
Μην τον εγκαταλειπεις αδερφε μου,μην τον αφηνεις μονο του,τωρα σε χρειαζετε διπλα του στα δυσκολα, οχι στις χαρες και στα πανηγυρια,αυτοι που θελουν το κακο του,πονταρουν στην απουσια σου,στην απαξιωση σου,μην τους δινεις την ευκαιρια,δεν στηριζεις τα ονοματα, που τον κατεστρεψαν οικονομικα, και τον καταστρεφουν,δεν στηριζεις τα λαμογια νυν και τεως,ελα και στηριξε τον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, τον Θεο του πολεμου,το καμαρι της Μακεδονιας,ελα εστω και τωρα την υστατη ωρα,γινε και εσυ ενα, με τα αλλα αδερφια,που απο την αρχη του πρωταθληματος ειναι εκει στα τσιμεντα,και δινουν την μαχη τους.ελα και εσυ,να κατακλυσουμε καθε ακρη και πεταλο του γηπεδου,ελα να γινουμε ολοι ενα,η ασπιδα του,η πανοπλια του,να γινουμε ο προμπομπος της σωτηριας του,ελα να πολεμησουμε στην μαχη μαζι,ελα να νοιωσεις τον παλμο,ελα να θυμηθεις και να νοιωσεις τι σημαινει να εισαι ΑΡΗΣ,ελα να τον σωσουμε,περυσι εσυ τον εσωσες ο λαος του,και φετος εσυ θα τον σωσεις ο λαος του,ο ΑΡΗΣ μας δεν πρεπει να πεσει και δεν θα πεσει.
Στον επιλογο παμε να δουμε λιγο το αγωνιστικο κομματι,στην λασπομαχια του Αγρινιου,μετρησε το παθος και η δυναμη,μιας και αγωνιστικος χωρος ειχε μετατραπει σε βουρκο,αυτα φερανε τον βαθμο της ισοπαλιας, και το μηδεν στην αμυνα,απο εδω και εμπρος χρειαζοματε βαθμους,το παιχνιδι με τον νιονιο, ειναι μια πρωτης ταξεως ευκαιρια,για το πρωτο εντος εδρας τριποντο,που θα σημανει την αρχη της δικης μας αντεπιθεσης,ραντεβου λοιπον ολοι, την Δευτερα στο Βικελιδης,παικτες και λαος ενα,μια γροθια που θα σπειρει πανικο, στους κολητους του φιλοξενουμενου τις πολης,παμε να παρουμε την νικη, και να φωναξουμε οτι αυτη η πολη, θα παραμεινει η πολη του Θεου,και δεν θα πεσει στα χερια των αλλοθρησκων,ειστε ολοι προσκεκλημενοι στο παρτι του Θεου.
ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ,ΑΡΗ ΠΑΙΞΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου