Τι έγινε;
Σε βλέπω βιαστικό. -Καλησπέρα Λέων.
Να εδώ, πάω στον κυρ Τίγρη να δω τι εχει το κατάστημα.
Αχ.... Ακόμα νηστεία κάνεις;
-Ναι αδερφέ μου...Όχι νηστεία,δίαιτα γιατί έχουμε φάει πολύ,το πε και το γουρούνι,όλοι μαζί. -Αχ αγόρι μου... Και να μπορούσες να κάνεις κάτι.
-Εσύ όλα καλα;
Ναι,όλα καλά στο σπίτι,δόξα τον Όντιν.
Αχ.... Να ναι καλά το αφεντικό σου να λες.
Θες να με δεχτείς στην παρέα σου;
Ναι, γιατί όχι!
Θα αισθάνομαι πιο ήρεμος δίπλα σε ένα φίλο.
Περπατήσαμε ετσι ως την κεντρική αγορά.
Ο κάβουρας έτρωγε με την οικογένειά του και φίλους. Τον αναγνώρισα από τη ζέστη φωνή του. "Σκόρπιε, έλα στην παρέα μας, έχουμε να σε πούμε για τον συνδυασμό.", είχε πει λίγες μέρες πριν. Τώρα τίποτα,μόνο ακουγόταν η παραγγελία του. Όλη η πόλη ήταν σε αναβρασμό. Ο συνδυασμός του κάβουρα ήταν δυνατός και ίσως κέρδιζε τις νυφίτσες.
Μάλιστα κύριοι και όμορφες κυρίες.
Ειχαμε εκλογές.
Ο Ελέφαντας και οι τριγύρω του είχαν σίγουρη τη νίκη,σε κάποια σημεία τουλάχιστον. Ενώ ο Λέων κοιτούσε τον μάγο Κότσυφα να παίζει τον "παπά" και να ξεγελάει δύο τρεις συμπολίτες μου, αναλογιζόμουν τι θα γίνει με αυτό το κράτος.
Η κυβέρνηση της Πολιτείας μας έβαλε σε κατοχική λιτότητα.
Πλέον εξουσιάζουν οι Γύπες.
Αυτοί οι αδυσώπητοι και αιμοδιψείς πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας. Μας διαλύουν το μέλλον. Φοβάμαι να φέρω παιδί σε έναν κόσμο ανεργίας και αδράνειας.
Γύρισα στον φίλο μου και τον ρώτησα.... Τι έχουμε κάνει λάθος ρε συ Λέοντα; Εμείς; Εμείς είμαστε μικροί . Οι προηγούμενοι μας έφεραν εδω.
Μα καθόλου σεβασμός στα δέντρα; Τίποτα για το χορτάρι που ξαπλώναμε μικροί,ανέμελοι τότε. Όλα ψεύτικα ήταν;
Ναι.
Ένας σοφός από τους πιθήκους ειχε πει κάτι πολύ σχετικό. Για να ακούσω. Να, έλεγε ότι όταν τα πάντα τριγύρω δεν υπάρχουν και είναι ομοιώματα, πως θα βρεις τον ήλιο που φωτίζει με την αλήθεια του;
Και που είναι αυτός ο σοφότατος άνθρωπος;
Συντάσσει νόμους με τις Κουκουβάγιες;
Αυτοκτόνησε λένε,όταν αρνήθηκε να συμμετέχει πλέον στον ατεγκτο κόσμο μας,την Πολιτεία μας.
Αιρετικός άνθρωπος, από την απογοήτευση καταστράφηκε.Είχε δίκιο πάντως. Ποιος ξέρει τι έβλεπε. Άντε, έχουμε ευθύνες πάντως.
Μετά τα ψώνια πάμε να ψηφίσουμε;
Αχ.... Γίναμε ενήλικες.
Δεν ξέρω γιατί έχουμε δικαίωμα ψήφου χωρίς να είμαστε ενημερωμένοι. Αφού οι γονείς μας φρόντισαν να μην μάθουμε τίποτα για όλους αυτους.Εμ πως θα τους ψηφίσεις αν τους ξέρεις;
Να, φτάσαμε στο παντοπωλείο.
Μπήκαμε μέσα. Πρόσεξα όλα τα εμπορεύματα.
Ο Τίγρης, σκληρός διαπραγματευτής. Δεν χωρούσε καμία μείωση στα γαμψά του νύχια και τα κοφτερά του δόντια. Κι ας ήταν μεγάλος σε ηλικία. Κρατιέται καλά. Αγόρασα ό, τι έπρεπε και πήγαμε στο σπίτι. Ήμασταν αμίλητοι μέχρι εκεί. Άφησα τα πράγματα και πήγαμε να ασκήσουμε το καθήκον μας. Λες και δεν ξέραμε τι θα γίνει. Περιττό να αναφέρω πως οι γονείς μου, παλαιών αρχών, με είχαν ζαλίσει με την προπαγάνδα τους.
Ο Λέων με ρώτησε τι απάντησα. Χα! Προτιμώ να μην πάω.... Να σε πω την αλήθεια, τι μα πάμε να κάνουμε;
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι ίδιοι.
Όχι Αετός, Αετάκης
.Μην μπλέκεις τους αετούς με αυτά τα αποβράσματα,με αυτά τα σκουπίδια.
Πάμε γιατι οι μεγάλοι θα τους βγάλουν πάλι.
Πάμε μήπως και φέρουμε την αλλαγή.
Δύσκολα τα πράγματα φίλε. Να, φτάσαμε. Μπες. Ψήφισα ό, τι καλλίτερο βρηκα. Κάτι μέσα μου με κλωνιζε. Παρόλα αυτά, ένιωθα βάρος στην καρδιά. Απόφασισα και γω. Ανήκω στους "εσείς ψηφίσατε". Καραμέλα δική μας, \θα γίνει τώρα των πιο νέων.
Ξέρω πως νιώθουν οι μεγαλύτεροι τώρα. Στο δρόμο πολλοί παρατρεχάμενοι μας έσφιγγαν το χέρι. "Όλοι για την καρέκλα, θα έρθει και η δική σας σειρά",σκεφτόμουν.
Ο Λέων κοιτούσε τον ουρανό.
"Βαρέθηκα",με λεει.
"Εγώ να δεις αδερφέ!
Που είναι ο σοφός Κόρακας να μας δει." Τότε ο Κοραξ φάνηκε. Έκανε πολλές κουβέντες. Πάντα μέσα σε ολα. Ήταν λίγο σκυθρωπός. -Κόρακα!!!! Που είσαι σοφέ Κόρακα;
Αχ.... Καλησπέρα αδέρφια.
Να εδω,τρέχω να αντιμετωπίσω τη λάσπη των γουρουνιών.
Κι εσύ θες αλλαγή ε; είπα.
Βέβαια.
Ποιος ειναι τόσο ανοητος ώστε να μην τη θελει;
Όλοι αυτοί που δεν αντιδρούν ίσως;
Αυτοί ειναι ήδη κουφάρια,τροφή για ύαινες. Για ζωντανούς μιλάμε πάντα. Γιατί να το επιλέγουν αυτό;
Μας διαλύουν μια χούφτα άσχετοι γύπες κι εμείς αδρανείς.
Μας ξεφτιλίζουν παντού οι κυβερνώντες.
Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Αμ η αντιπολίτευση;
Στο Προεδριο ούτε κεφάλι να σηκώσουν τολμούν.
Για το καλό της Πολιτείας λεει.
Γλοιώδεις όλοι τους.
Ενας ν αγαπάει τον τόπο δεν υπάρχει, είπε ο χρυσομαλλος ο Λέων.
Εγώ σαν Σκορπιός τους φτύνω.
Δεν τους νοιάζει, άκου τον Κόρακα.
Σαν προχθές στημένο είναι, που έπαιζαν Κάμπιες-Λύκοι στο πρωτάθλημα.
Να τους βρίσω;
Δεν αξιζει, δεν ιδρώνει η μουσουδα τους.
Συναντήσαμε και τον Λαγό στο δρόμο.
Αντιδραστικό παιδί και χωρίς φόβο.
Μα παράλληλα αδυναμος, χωρίς ισχύ.
Καλησπέρα Λαγέ, είπαμε όλοι.
Ο Κόρακας καμάρωνε την "τρέλα" του Λαγού και τον πείραζε. Ο Λαγός ψήφιζε τους δικούς του, τους επαναστάτες. Αυτό θέλουμε, μια επανάσταση.
Τι καλα όπως τότε, πριν πολλά φεγγάρια, να επαναστατουσαμε.
Τώρα η ζυγός είναι χειρότερος.
Μ αυτά και μ αυτά πήγε μεσημέρι. Ξεκινήσαμε πρωί και φτάσαμε στην ώρα των σκιών.
Έτσι χωριστήκαμε και πήραμε το δρόμο μας.
"Καλή λευτεριά να έχουμε", είπε ο Κόρακας.
"Καλή επανάσταση", φώναξε ο Λαγός.
"Καλή δύναμη αδέρφια μου", είπε ο Λέων.
Εγώ έμεινα να σκέφτομαι στο δρόμο.
Το χαμόγελό μου εξαφανίστηκε.
Μπήκα στο σπίτι όπως βγήκα από αυτό.
Μια πίκρα.
Ο πατέρας μου με ρώτησε.... Καλώς τον Πολίτη.
Τι ψήφισες γιε μου;
Όποιον έπρεπε.
Και έπνιξα τις σκέψεις μου, στα πλαίσια της υποταγής στην εξάρτηση.
Ήθελα να φωνάξω:
"Ψήφισα κάποιον που δεν μας έχει καταστρέψει.
Δεν ψήφισα όσους με διώχνουν από την Πολιτεία μας.
Δεν ψήφισα τους πουλημένους που μας παρέδωσαν στην Πολιτειακή Ένωση. Δεν ψήφισα προδότες και ρουφιανους που μας οδηγούν στην αυτοκτονία".
Απλως δάκρυσα και πήγα στο δωμάτιό μου να κλάψω.
Αχ σοφέ, πόσο δίκιο είχες... Τίποτα αληθινό.
Μετά από λίγη ώρα με ατσάλινη δύναμη επέστρεψα και του είπα:
"Μην ανησυχείς, κάτι θα ψήφισα κι εγω για το καλό του τόπου".
Και με όρεξη έφαγα τα φαγητά της δίαιτας.
Οι κάλπες είπαν ότι πάντα, μα ποσώς με ενδιέφερε.... Όχι πια....
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΑΙΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου