Μονολογώντας στο άδειο Βικελίδης.
30 λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα και όλο το γήπεδο είναι άδειο.
Η μπυραρία κλειστή, η μπουτίκ το ίδιο.
Ώρα 14,52, κάτι αρχίζει να κινείται στην 3.
Θα έχουμε πανό από ότι φαίνεται.
Στις 15.00 περίπου 3,000 κόσμος έχει φθάσει για να παρακολουθήσει το παιχνίδι με τα Γιαννιτσά.
Το κερδίσαμε το ματς.
Ο κόσμος βοήθησε; Μάλλον όχι.
Άδειο το γήπεδο, μικρά τα έσοδα,πίεση οι αντίπαλοι από την εξέδρα δεν αισθάνθηκαν,οπότε δεν βοήθησε ο κόσμος.
3,000 κόσμος να δει τον θεό του πολέμου.
Γιατί;
Το εισιτήριο ήταν 5 και 10 ευρώ.
Ο καιρός εξαιρετικός.
Η ώρα μια χαρά.
Τι στην ευχή ήταν πιο σημαντικό ρε παιδιά;
Όταν έψαχνα απεγνωσμένα να βρω εισιτήριο, στους τελικούς στα ευρωπαϊκά,χαιρόμουνα τον κόσμο μας.
Που είναι αυτός ο κόσμος τώρα;
Θα μου πείτε,Γ εθνική με ομάδες της πλάκας εμείς με παίχτες λίγους,τσαντιζόμαστε, εκνευριζόμαστε …. Τι να πάμε να κάνουμε;
Το είχε και η τηλεόραση….
Όλοι όσοι δεν ήρθατε στο γήπεδο έχετε στο παρελθόν τραγουδήσει για την αγάπη μας. «ότι δεν άφησα στα δύσκολααααα,σε ακολούθησα παντού πισταααά».
Για πλάκα το λέγατε αδέλφια;
Το πιστεύατε όταν το τραγουδάγαμε 20,000 κόσμος πέρυσι με την βαζέλα;
Αδέλφια μου τώρα μας χρειάζεται η ομάδα.
Δεν μας χρειαζόταν τότε που κρεμόμασταν σαν τα τσαμπιά με την Αθλέτικο ή με το γύφτο.
Τότε που 30,000 αφήσατε τα πάντα να κατέβετε Αθήνα για τον τελικό.
Τώρα μας θέλει η ομάδα πιο πολύ από ποτέ.
Τώρα είναι τα δύσκολα.
Αν δεν έρχεστε στο γήπεδο τώρα που η ομάδα σας χρειάζεται όσο ποτέ δεν έχετε δικαιολογία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου